Μπορεί να είμαστε καταδικασμένοι, ναι, μπορεί για μας να μην υπάρχει ελπίδα καμιά, για όλους εμάς, αλλά αν είναι έτσι ας αφήσουμε ένα έσχατο, εναγώνιο, τρομαχτικό ουρλιαχτό που θα παγώσει το αίμα, μια στριγκλιά ανυπακοής, μια πολεμική κραυγή! Ας τελειώνουμε πια με τους θρήνους! Να τελειώνουμε με τα ελεγεία και τα μοιρολόγια! Να τελειώνουμε με τις βιογραφίες, και τις ιστορίες, και τις βιβλιοθήκες, και τα μουσεία! Ας αφήσουμε τους νεκρούς να φάνε τους νεκρούς τους. Κι εμείς οι ζωντανοί ας στήσουμε χορό στο χείλος του κρατήρα, έναν ύστατο αποθνήσκοντα χορό. Μα πάντως, χορό!
Henry Miller, "Τροπικός του Καρκίνου", Μεταίχμιο 2005, (μετάφραση Γιώργος Ίκαρος Μπαμπασάκης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου