Μπορεί η νεωτερική Ελλάδα να μην συνιστούσε έθνος νεωτερικού (δυτικού) τύπου. Τη θέση αυτή υποστήριξε, ευφυέστατα μάλιστα, όχι ένας Έλληνας, αλλά ένας Γερμανός: ο Σπένγκλερ. Η "νεωτερική" Ελλάδα θα αποτελούσε, σύμφωνα με την άποψη αυτή, μέρος του "μαγικού κόσμου" που διαδέχτηκε τον ελληνορωμαϊκό κόσμο και προηγήθηκε του δυτικού και νεωτερικού κόσμου. Θα ήταν έθνος μαγικό, το ίδιο όπως οι Βυζαντινοί και οι Εβραίοι: ένα έθνος χωρίς οροθετημένο έδαφος, αλλά που θα είχε τη δική του ψυχή, μια ψυχή ούτε απολλώνια ούτε φαουστική παρά μόνο μαγική. Το τελειότερο σύμβολό της θα ήταν η κρύπτη. Και τι κρύβει η κρύπτη αυτή; Ονομάζοντάς την μαγική, έχουμε μήπως εξορκίσει το μυστικό της νέας Ελλάδας; Ισχυρή ή όχι, η νεοελληνική πραγματικότητα συνιστά παρ' όλα αυτά μια πραγματικότητα. Κι αν ακόμα η πραγματικότητα αυτή είναι στρωμένη με στάχτες, υπάρχουν ακόμη εστίες φωτιάς. Και άνθρωποι που μάχονται ηρωικά υπέρ των εστιών αυτών.
Κώστας Αξελός, "Η Μοίρα της Σύγχρονης Ελλάδας", Νεφέλη 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου