Υποτίθεται ότι όλη η γνώση βρίσκεται στον πάτο ενός πηγαδιού, στο απώτατο όριο ενός τηλεσκοπίου. Όμως ο Saint-Beuve, όσο προχωρούσε στα χρόνια, έφτασε να αντιμετωπίζει ολόκληρη την ανθρώπινη εμπειρία ως ένα και μόνο μέγα βιβλίο, που είμαστε προορισμένοι να το διαβάσουμε όσο βρισκόμαστε ακόμα εν ζωή. Όλα τα θεωρούσε ενιαία, είτε το Κεφάλαιο ΧΧ., που αναφερόταν στο διαφορικό λογισμό, είτε στο Κεφάλαιο ΧΧΧΙΧ., που αφορούσε την ακρόαση μιας υπαίθριας συναυλίας σ' ένα πάρκο. Δεν υπάρχει αμφιβολία: ένας ευφυής άνθρωπος που βλέπει με τα μάτια του και αφουγκράζεται με τ' αυτιά του έχοντας συνεχώς το χαμόγελο στα χείλη, θα αποκτήσει περισσότερη αληθινή γνώση από πολλούς άλλους, σε μια ζωή γεμάτη ηρωικά ξενύχτια. Ασφαλώς και μπορείς να ανακαλύψεις άφθονες ποσότητες ψυχρής και ξηρής γνώσης στις βουνοκορφές της τυπικής και επίμοχθης επιστήμης, ωστόσο η γνώση βρίσκεται παντού γύρω σου και αν έχεις το χάρισμα να τη διακρίνεις, μυείσαι αυτομάτως στα θερμά και παλλόμενα γεγονότα της ζωής. Ενώ άλλοι φορτώνουν τη μνήμη τους με τη σαβούρα των λέξεων, τις μισές από τις οποίες θα ξεχάσουν πριν περάσει μια εβδομάδα, εσύ ο σκασιάρχης μπορείς να μάθεις μια πραγματικά χρήσιμη τέχνη: να παίζεις βιολί, να αναγνωρίζεις ένα καλό πούρο, ή να μιλάς με άνεση και με τον κατάλληλο τρόπο σε κάθε είδος ανθρώπου.
Robert Luis Stevenson, "Απολογία ενός Αργόσχολου", Ποταμός 2010 (μετάφραση Κατερίνα Σχινά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου