Το μυαλό της είχε σταματήσει. Που να κοιτάξει τώρα; Τίποτα δεν είχε βρει στα συρτάρια. Κι όμως, κάτω από το κρεβάτι, που ήταν το πιο απλό, δεν είχε κοιτάξει ακόμα. Έπεσε μπρούμυτα και κόλλησε το μάγουλο πάνω στο φτηνό χαλάκι που είχε στρωμένο γύρω από το κρεβάτι, για να πατούν σε κάποιο πανί όταν σηκώνονται από τον ύπνο τους. Τίποτε δεν υπήρχε κάτω από το κρεβάτι τους. Χοντρή σκόνη μονάχα πάνω στα γυαλιστερά ξύλα του πατώματος. Ένας πλανήτης ερημιάς εκείνο το σκονισμένο πάτωμα κάτω από το κρεβάτι τους, ακριβώς σαν τη ζωή τους. Σηκώθηκε έντρομη και καταϊδρωμένη. Ανάσαινε με δυσκολία. "Αν πεθάνω, σκέφτηκε, σε ένα τέτοιο μέρος γεμάτο με γκρίζα σκόνη θα πάει να κατοικήσει η ψυχή μου."
Γιώργος Μανιώτης, "Το Ρεπερτόριο της Άνοιξης", Κέδρος 1994
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου