όπου να 'ναι θα αναβλύσει βρόμικο αίμα

Δεν είναι μακριά ο παράδεισος, τουλάχιστον όχι για μένα
Κι αν έχεις πρίμο άνεμο μπορείς
ν' αρμενίσεις μακριά
Και να βρεις τη γαλήνη...

Μελωδίες της Μοίρας. αυτή εδώ μου ραγίζει την πουτάνα την καρδιά μου. καθόμαστε κι ακούμε όσο μπορούμε να τ' αντέξουμε, αλλά ξέρω ότι το τραγούδι έχει ανοίξει πηγάδι στο συναισθηματικό ξέφωτο της μαμάς, καθώς και στο δικό μου, φαντάζομαι. Όπου να 'ναι θα αναβλύσει βρόμικο αίμα. Το φέρνει στην επιφάνεια το πιάνο.
"Λοιπόν", λέει. Η Τζορτζ είπε ότι μπορεί να παραπλανήσει το σερίφη μόνο μέχρι αύριο. χωρίς καν να υπολογίσουμε το θέμα με τα ναρκωτικά".
"Αλλά τουλάχιστον είμαι αθώος".
"Έμα τώρα, Βέρνον, χαρ-χαρ..." Γελάει με ύφος δυσπιστίας, ένα σαρκαστικό γελάκι που σημαίνει ότι είσαι ο μόνος μαλάκας στον κόσμο που πιστεύει αυτό που μόλις είπες. Προσέξτε πόσο δημοφιλή έχουν γίνει τελευταία αυτού του είδους τα γαμημένα γελάκια. Πήγαινε στον κάθε μαλάκα και πες ό,τι να 'ναι, πες, "Ο ουρανός είναι γαλανός", και θα σου πετάξει ένα απ' αυτά τα γαμημένα γελάκια, τ' ορκίζομαι. Έτσι σου τη λέει σήμερα ο κόσμος, αυτό το δίδαγμα παίρνω. Δε σε αντικρούουν πια με επιχειρήματα, απλώς σε σαρκάζουν με το γέλιο τους, του τύπου: ναι, οπωσδήποτε.

DBC Pierre, "Βέρνον ο Μικρός Θεός", Ελληνικά Γράμματα 2004 (μετάφραση Βάκυ Τόμπρου)