Όταν τελικά οι ναζί έχασαν τον πόλεμο οι νικήτριες χώρες οργάνωσαν ένα διεθνές δικαστήριο και οι νομικοί αναρωτήθηκαν πως να χαρακτηρίσουν την τελική λύση του εβραϊκού ζητήματος και τα διάφορα σχέδια εξόντωσης των Τσιγγάνων των Σλάβων κ.λπ. και επινόησαν τον όρο γενοκτονία. Οι ιστορικοί έκριναν οτι κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα υπήρξαν καμιά εξηνταριά γενοκτονίες σ' όλο τον κόσμο αλλά δεν πέρασαν όλες στη συλλογική μνήμη. Οι ιστορικοί έλεγαν πω η ιστορική μνήμη δεν ήταν μια συνιστώσα της Ιστορίας και πως η μνήμη είχε περάσει από τη σφαίρα της Ιστορία στην ψυχολογική σφαίρα κάτι που σήμαινε πως είχε εγκαθιδρυθεί ένα νέο μνημονικό σύστημα στο οποίο δεν ετίθετο ζήτημα μνήμης του γεγονότος αλλά της μνήμης της μνήμης. Και πως η εισβολή της ψυχολογίας στη μνήμη είχε προκαλέσει στον κόσμο το συναίσθημα ότι είχε να ξεπληρώσει κάποιο χρέος αλλά χωρίς να ξέρει ποιο και σε ποιον.
Patrik Ourednik, "Europeana", Κέδρος 2005 (μετάφραση Μανώλης Αγγελόπουλος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου