Τα Ευαγγέλια δεν κρύβουν ότι αποκαλύπτουν την προσωπικότητα εκείνου που τα έγραψε, ή τις πεποιθήσεις του, δεν πρόκειται για απλή μεταφορά γεγονότων. Ο Λουκάς αρχίζει το Ευαγγέλιό του: "Πολλοί προσπάθησαν να συντάξουν μια διήγηση για τα γεγονότα, που είναι βεβαιωμένο ότι συνέβησαν ανάμεσά μας, όπως μας τα παρέδωσαν εκείνοι που από την αρχή ήταν αυτόπτες μάρτυρες και έγιναν κήρυκες αυτού του χαρμόσυνου μηνύματος. Γι' αυτό θεώρησα κι εγώ καλό, εντιμότατε Θεόφιλε, αφού ερεύνησα όλα τα γεγονότα από την αρχή και με ακρίβεια, να σου τα γράψω με τη σειρά, για να βεβαιωθείς ότι τα όσα διδάχθηκες είναι αυθεντικά". Οι διδαχές αυτές συγκροτούν μια μακροσκελή αφήγηση, που αποτελείται από πολλές επιμέρους διηγήσεις, συνεχείς επαναλήψεις, μια μετα-μυθολογία. Η πληθωριστική μετάδοση από στόμα σε στόμα σχημάτισε, μια μεγάλη αλυσίδα από φήμες - και το αποτέλεσμα πέτυχε. Όταν γνωρίζουμε ότι "μεταδίδω δεν σημαίνει απλώς μεταφέρω και επαναλαμβάνω, αλλά προσπαθώ και αναπαράγω", το ex post ante, το εκ των υστέρων, δεν μπορεί να είναι αυθεντικό. Ποιο χειρόγραφο μπορεί να διανύσει ολόκληρους αιώνες με παρατηρήσεις και διαφορετικές ερμηνείες, χωρίς να μεταβληθεί σε παλίμψηστο; Χωρίς να κατρακυλά και να φουσκώνει, σαν μπάλα από χιόνι, μπάλα φωτιάς που γίνεται πέτρα, καθώς περνά διαδοχικά από τους χώρους που ο ένας μετά τον άλλο τη ρουφούν και τους οποίους, με τη σειρά της, απορρόφησε.
Régis Debray, "Ο Θεός", Κέδρος 2005 (μετάφραση Μαρία Παραδέλη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου