Ο Βιλλιέ ντε Λ’ Ιλ Αντάμ φαντάστηκε μια συσκευή που θα συνέλεγε τους τελευταίους στεναγμούς του ετοιμοθάνατου, για να υποφέρουν λιγότερο οι οικείοι του. Ο Ράιχ είχε κατασκευάσει μια μηχανή που θα συσσώρευε «την ενέργεια της οργόνης». Στοιχηματίζουμε πως αυτή τη στιγμή κάποια ομάδα επιστημόνων κατασκευάζει ένα ηδονόμετρο που θα μετράει την ΑΕΕ (Ακαθάριστη Εθνική Ευτυχία)*, το ποσοστό της ευδαιμονίας σε έναν δεδομένο πληθυσμό, έτσι καθώς μετράμε το ποσοστό υγρασίας στην ατμόσφαιρα. Όσο αποτελεσματικά κι αν θα λειτουργεί μια τέτοια μηχανή, μπορούμε να είμαστε σίγουροι πως οι αριθμοί θα έχουν μια πολύ ελάχιστη σχέση με την «ευτυχία» η οποία δεν ανήκει στην τάξη της στατιστικής ή της ανάγκης.
*Σύμφωνα με τον όρο που υιοθέτησε η Λέσχη της Ρώμης, σε αντίθεση προς το ΑΕΠ.
Pascal Bruckner, «Η Αέναη Ευφορία», Αστάρτη 2001 (μετάφραση Λόισκα Αβαγιανού)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου