Που έτσι είναι (-ή μάλλον ήτανε) και οι ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΕΣ ΠΑΡΑΓΚΕΣ (-πόσες έγχρωμες πάλι φωτογραφίες δεν έχω κάνει κι απ' αυτές...), ...-και που έτσι ήτανε και κάποια μικρά εξοχικά σπίτια (-ξύλινα όλα) στο Καβούρι και στη Βουλιαγμένη (-έχω κάνει σχετικά έγχρωμα σχέδια από το 1939...), ...-μόνο που θα' θελα τώρα να θυμηθώ πως πριν από τον πόλεμο, στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά, ο τότε Υπουργός "Παιδείας και Θρησκευμάτων", έβγαλε μια διαταγή που όριζε "να βαφτούνε όλα τα παραλιακά σπίτια της Αίγινας άσπρα", στην όψη τους προς τη θάλασσα, γιατί η Ελλάδα είναι ΑΣΠΡΗ και γιατί αυτά τα σπίτια, στην Αίγινα, ήτανε όλα βαμμένα στα χρώματα του Πολύγνωτου, στην ΩΧΡΑ, στο ΧΟΝΤΡΟΚΟΚΚΙΝΟ, στο ΜΑΥΡΟ (-σε μια κάτω ζώνη του σπιτιού), αλλά και στο λουλακί. Απόδειξη... τρανή, πως η Ελλάδα δεν είναι άσπρη. Και που η Διαταγή εκτελέστηκε. Γιατί και σήμερα ακόμα, όταν πάει κανείς και ξύσει, με ένα σουγιά, ή με ένα κλειδί, το άσπρο χρώμα, θα βγει από κάτω το χρώμα που είχανε αρχικά τα σπίτια: ένα ΚΟΚΚΙΝΟ, μια ΩΧΡΑ, ένα ΜΑΥΡΟ, ένα ΛΟΥΛΑΚΙ.
Άρης Κωνσταντινίδης, "Η Αρχιτεκτονική της Αρχιτεκτονικής", Άγρα 1992
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου