Τρίτη 25 Οκτωβρίου 2011

πριν από τον ηλεκτροφωτισμό

Μεταξύ αστείου και σοβαρού συζητούσαμε την ιδέα να χρησιμοποιήσουμε το φως των κεριών, αλλά μονάχα για όσα έργα γράφτηκαν πριν από τον ηλεκτροφωτισμό. Ίσως σας φαίνεται εκκεντρικό και ολωσδιόλου περιττό, αν όμως φωτίσετε μια ελαιογραφία με κεριά, θα καταλάβετε ότι αποκτά όψη εντελώς διαφορετική από τη συνηθισμένη, όσο καλά φωτισμένη κι αν ήταν πριν. Γίνεται άλλος πίνακας, οι σκιές αποκτούν ζωή και θα ‘λεγε κανείς ότι πλέον δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στο φως που γεννά η χρωστική ύλη και στο δωμάτιο όπου βρίσκεται ο πίνακας. Οι χώροι προεκτείνονται περνώντας σε μια άλλη διάσταση.
Κάτι παρόμοιο συμβαίνει και με ορισμένα βιβλία, γιατί μια σελίδα είναι, εκτός των άλλων, και μια καταπληκτική εικόνα. Ένα παιχνίδι από γραμμές και μικρά σχήματα που επαναλαμβάνονται από φωνήεν σε σύμφωνο, με τους δικούς τους κανόνες σύνθεσης και ρυθμού. Πάντα έχει σημασία η γραμματοσειρά και το μέγεθος που επιλέχθηκε, το πλάτος των περιθωρίων, η ποιότητα του χαρτιού, η αρίθμηση στα δεξιά ή στο κέντρο, οι άπειρες λεπτομέρειες που κάνουν ένα βιβλίο να ξεχωρίζει. Όσο καινούρια κι αν είναι η έκδοση, όσο λευκό κι αν είναι το χαρτί, στο φως των κεριών αποκτά μια πατίνα που προσθέτει αξίες και αποχρώσεις με τρόπο μαγικό. Και πόσο απολαυστικοί είναι οι διάδρομοι!

Carlos Maria Dominguez, «Το Χάρτινο Σπίτι», Πατάκης 2006 (μετάφραση Λένα Φραγκοπούλου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου