κι ο Καραϊσκάκης δούλεψε στου Αλή Πασά

Ο Άρης πετάγεται όρθιος αναποδογυρίζοντας την καρέκλα του.
-Μη μιλάς για την υπογραφή μου.
Κοίτα, ξεμπέρδευε μ’ αυτή την ιστορία. Για την υπογραφή σου εδώ ο κόσμος δε δίνει φράγκο. Κανένας δεν ξέρει αυτόν που υπέγραψε. Τον λέγανε Θανάση Κλάρα. Εδώ ξέρουμε τον Άρη. Κι ο Καραϊσκάκης δούλεψε στου Αλή Πασά. Έγινε όμως ένας ήρωας της Ανεξαρτησίας.
-Βούλωστο, γιατί θα σε σκοτώσω.
Ο Ορέστης απομακρύνεται. Ξέρει πως ο Άρης δε θα κάνει τίποτα για να ελευθερώσει τον Ε.Λ.Α.Σ. από τον κλοιό της Κεντρικής Επιτροπής. Θέλει όμως να συμπληρώσει την εξέγερσή του με μια τελευταία πράξη: πηγαίνει και βρίσκει τον Λευτεριά.
-Γιατί γδύσατε τους άντρες του Άρη;
-Είναι απόφαση του Κόμματος.
-Γιατί, απαντάει ο Ορέστης, εμείς δεν είμαστε του Κόμματος; Οι στολές θα επιστραφούν στον Άρη. Πήγαινε πες στον Μανιάτη πως το αποφάσισαν οι καπετάνιοι. Ο Άρης θα ξαναπάρει τις στολές.
Αυτό θα είναι το μοναδικό πραξικόπημα των καπετάνιων.

Dominique Eudes, «Οι Καπετάνιοι», Εξάντας 1975