όπως μπορεί να αλλάξει ξαφνικά μια ηλιόλουστη μέρα του Μάρτη

Φαίνεται ότι μπορεί να συμβεί, εγώ βέβαια δεν το έχω ζήσει ποτέ μου και ούτε έχω ακούσει άλλους να λένε κάτι τέτοιο, νομίζω ότι το έχω διαβάσει σ’ ένα μυθιστόρημα από τη δημοτική βιβλιοθήκη, ότι μια κοπέλα που είναι η προσωποποίηση της ομορφιάς, με τέλεια εμφάνιση, πόδια, στήθος, και κοιτάζει αφ’ υψηλού και με οίκτο τη μεγαλύτερη αδελφή της, η οποία είναι λιγότερο ελκυστική, αν και καλοφτιαγμένη με όμορφα ξανθά μαλλιά, μέσα σε μια και μοναδική νύχτα… Αν είναι δυνατό να συμβεί κάτι τέτοιο, όπως μπορεί να αλλάξει ξαφνικά μια ηλιόλουστη μέρα του Μάρτη…
Ότι η μεγαλύτερη κοπέλα, που είναι λιγάκι δειλή και ντροπαλή εξαιτίας της (παρ’ όλα αυτά καλούτσικης) εμφάνισής της, για την οποία η ίδια σε τελική ανάλυση δεν μπορεί να κάνει τίποτα… ότι ξαφνικά μέσα σε μία και μοναδική νύχτα κατά την οποία συνήθως δε συμβαίνει τίποτα απρόοπτο, μια χιονισμένη νύχτα γεμάτη θραύσματα ονείρων, μεταμορφώνεται διά μιας από την κορυφή ως τα νύχια σε σαγηνευτικό, φλαμανδικό αντίγραφο της Ελίζαμπεθ Τέιλορ. Αμέσως η νεότερη κοπέλα που αρχικά άφηνε εκστατικούς άντρες και γυναίκες, μέσα σε μία και μοναδική νύχτα γεμάτη σκοτεινές επιθυμίες, αποκτά ένα δίχτυ από ρυτίδες στο πρόσωπο, στα χέρια, γύρω από τον αφαλό, και ένα φρικτά γερασμένο στόμα.

Hugo Claus, «Οι Φήμες», Καστανιώτης 2000 (μετάφραση Γιάννης Ιωαννίδης)