το καινούριο φρούτο

Ακόμη και οι πιο συντηρητικές εφημερίδες έδειχναν λαιμαργία γι’ αυτό το καινούριο φρούτο. Οι επικεφαλής του τριπτύχου οικογένεια-υγεία-κοινωνία λάτρευαν να σχολιάζουν την υπερπληθώρα εξειδικευμένων μαγαζιών και την κοσμοσυρροή μεσοαστικών ζευγαριών σ’ αυτά τα μέρη. Αυτοί οι ειδικοί διαγίγνωσκαν, στο χύμα, «τη μεγάλη επιστροφή στην οικειότητα», διακήρυσσαν «τη μοιχεία υπό έλεγχο», μακρηγορούσαν για την «έκρηξη της παροδικής ανταλλαγής». Σύντομα, συνδεδεμένη με τα χάπια για στύση, η ανταλλαγή ερωτικώς συντρόφων θα αποτελούσε τη μοντέρνα αιχμή του δόρατος ενάντια στους χωρισμούς των ζευγαριών: Η υποχρεωτική και καθημερινή συναναστροφή στο συζυγικό κρεβάτι αποδεικνυόταν πιο μοιραία για την πίστη, όσο αύξανε η ελπίδα για την επιμήκυνση του ορίου ζωής. Εκεί που άλλοτε οι παντρεμένοι δεσμεύονταν για μερικά χρόνια, εκείνοι του 21ου αιώνα το έκαναν για εξήντα χρόνια, με τον ίδιο σύντροφο. Όμως, με τρεις μήνες προπόνηση, εξαντλεί κανείς όλες τις βίβλους του σεξ. Το Κάμα Σούτρα είχε δημιουργηθεί για αναγνώστες που, αποφεύγοντας τη γονιμοποίηση, δεν πηδούσαν παρά μόνο κατά διαστήματα, πριν πεθάνουν από γεράματα σε ηλικία 35 χρονών. Χωρίς να υπολογίσει κανείς ότι κάποιες στάσεις απαιτούσαν σβελτάδα και ευκαμψία όλο και πιο δυσεύρετη στους γηραιότερους. Αρκούσε προς το παρόν στα λίγο κουρασμένα ζευγάρια να εξοπλιστούν με προφυλακτικά, να πληρώσουν ένα εισιτήριο πολύ προσιτό, για να κάνουν τις συμφωνίες τους ανάμεσα σε εθελοντές που δεν τους ήταν και ιδιαίτερα απαχθείς. Εντέλει, οι απειλημένες οικογενειακές εστίες ξανάβρισκαν έτσι τη σταθερότητά τους.

Emmanuel Pierrat, «Η βιομηχανία του σεξ και του τηγανητού ψαριού», Άγρα 2008 (μετάφραση Νατάσσα Χασιώτη)