σαπισμένες ενισχύσεις

Ένα ακόμη βήμα κάνει προς αυτή την κατεύθυνση ο γιατρός Κώστας Γιαννάτος, ηγετικό στέλεχος μιας οργάνωσης με την ονομασία «Ανάσταση του Γένους» (ΟΑΓ). Σε δύο από τους πιο «ευυπόληπτους» οίκους ανοχής, που ως εκ τούτου έχουν τεθεί στην αποκλειστική διάθεση της Βέρμαχτ, μοιράζει όλες τις εργαζόμενες σε δύο «βάρδιες». Η μία αποτελείται από υγιείς γυναίκες, αλλά εμφανίζεται μόνο δύο φορές την εβδομάδα, όταν δηλαδή οι Γερμανοί γιατροί εξετάζουν τα πρωινά σε καθορισμένες ώρες το «προσωπικό». Τα πιστοποιητικά των γιατρών παίρνουν, πριν αρχίσει το βράδυ η είσοδος των πελατών, οι γυναίκες της άλλης βάρδιας, η οποία αποτελείται αποκλειστικά από πόρνες που νοσούν. Υποτίθεται ότι αυτό το –σαιξπηρικό σχεδόν- παιχνίδι των εναλλασσόμενων ρόλων δεν ανακαλύπτεται για ένα χρόνο και περισσότερο, και σε τούτο συμβάλει για άλλη μια φορά η ελληνική αστυνομία και οι πλαστές ταυτότητες που εκδίδει. Μεταξύ Δεκεμβρίου 1941 και Φεβρουαρίου 1943, οπότε εξαρθρώθηκε η οργάνωση, υποτίθεται ότι από το τέχνασμα αυτό προσβλήθηκαν από αφροδίσια 20.000 Γερμανοί στρατιώτες, ανάμεσα τους πάρα πολλοί του λεγόμενου «Άφρικα Κορπ». Αυτοί συχνά παρέμεναν για μήνες στην Αθήνα αναμένοντας μέσο για να μεταφερθούν στον προορισμό τους, το μέτωπο της Β. Αφρικής. Σύμφωνα με τον ιστοριογράφο της ΟΑΓ, σ’ αυτό το διάστημα πάμπολλοι έπεσαν θύματα της εντατικής «διαφήμισης» των δύο οίκων ανοχής που αναφέραμε προηγουμένως. Λέγεται ότι ο ίδιος ο Ρόμελ παραπονέθηκε αργότερα ότι του έστελναν μόνο «σαπισμένες» ενισχύσεις… Ένας άλλος αντιστασιακός συγγραφέας (και πολιτικός) εκτιμά ότι αυτές οι ενέργειες έπαιξαν «σοβαρό ρόλο ανωμαλίας» και επιπλέον συνέβαλαν στην εξασθένηση του γερμανικού Ανατολικού Μετώπου. Απ’ αυτό εμπνεύστηκε μάλιστα ένα λυρικό «Μνημείο της άγνωστης τσούλας»…

 Hagen Fleischer, «Στέμμα και Σβάστικα», Παπαζήσης 1995