Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

κάτι που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα

Η έκφραση της χοντρής γυναίκας υπονοούσε πως ήταν έτοιμη να τρελαθεί επιτόπου αν κάποιος σκεφτόταν λίγο περισσότερο.
«Πιστεύω πως θ’ ανακαλύψεις», είπε ο δρ. Μπριντ, «πως όλοι κάνουμε την ίδια ποσότητα σκέψεων. Απλώς οι επιστήμονες σκέφτονται τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο, και οι υπόλοιποι άνθρωποι σκέφτονται με άλλους τρόπους».
«Αχ», κελάρυσε κενά η δεσποινίς Πέφκο. «Ο δρ. Χόρβαθ μού υπαγορεύει κι εγώ νομίζω ότι μου μιλάει σε ξένη γλώσσα. Δεν πιστεύω ότι θα καταλάβαινα – ακόμη και αν πήγαινα στο κολέγιο. Κι εκείνος μπορεί να μου μιλάει για κάτι που μπορεί να γυρίσει τον κόσμο ανάποδα, να φέρει τα πάνω κάτω, όπως η ατομική βόμβα.
Όταν επέστρεφα απ’ το σχολείο η μητέρα μου με ρωτούσε τι έγινε εκείνη την ημέρα, κι εγώ της απαντούσα», είπε η δεσποινίς Πέφκο. «Τώρα επιστρέφω από τη δουλειά και μου κάνει την ίδια ερώτηση, και το μόνο που μπορώ να της πω είναι…» Η δεσποινίς Πέφκο κούνησε το κεφάλι πλαταγίζοντας τα ολοπόρφυρα χείλη της – «δεν ξέρω, δεν ξέρω, δεν ξέρω».
«Αν είναι κάτι που δεν καταλαβαίνεις», την προέτρεψε ο δρ. Μπριντ, «ζήτησε από τον δρα Χόρβαθ να σου το εξηγήσει. Είναι πολύ καλός στο να εξηγεί πράγματα». Γύρισε προς το μέρος μου, «Ο δρ. Χένικερ έλεγε πως όποιος επιστήμονας δεν μπορεί να εξηγήσει τι κάνει σε ένα οκτάχρονο παιδί, είναι τσαρλατάνος».
«Τότε εγώ είμαι πιο χαζή από ένα οκτάχρονο», κλαψούρισε η δεσποινίς Πέφκο. «Δεν ξέρω καν τι είναι τσαρλατάνος».

Kurt Vonnegut, «Η Φωλιά της Γάτας», Κέδρος 2007 (μετάφραση Φίλιππος Χρυσόπουλος)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου