Αδιάφορος και αποθαρρημένος, περιπλανιόταν στα χαλικόστρωτα δρομάκια με τα χέρια του στις τσέπες, μασουλώντας ένα μαραμένο κοτσάνι απ' το λουλούδι μιας φιλύρας. είχε υγρασία και η παγωνιά του πρωινού και το κοτσάνι στο στόμα του είχε μια γεύση πικρή. Το έφτυσε και στάθηκε ασάλευτος, τελείως καταπονημένος. Τίποτα δε μπορούσε να σκεφτεί. Σήμερα ένιωθε ότι δεν ήταν μήτε πρίγκιπας, μήτε ληστής, μήτε περαματάρης, μήτε χτίστης.
Κατσούφης, έψαχνε ολόγυρα το έδαφος, κλωτσούσε τα χαλίκια με τις μύτες των παπουτσιών του, παραμέρισε ένα γκρίζο γυμνοσάλιαγκα και τον έστειλε να χωθεί στο υγρό χορτάρι. Τίποτα δεν του μιλούσε, μήτε πουλί, μήτε πεταλούδα, τίποτα δεν του χαμογελούσε κι ούτε μπορούσε να του φαιδρύνει τη διάθεση. Τα πάντα σώπαιναν, όλα έμοιαζαν μονότονα και θλιβερά. Δοκίμασε ένα μικρό φραγκόσυκο απ' την πρώτη φραγκοσυκιά που προσπέρασε. Ήτανε κρύο κι είχε γεύση στυφή. Τι ωραίο που θα 'ταν, σκέφτηκε, να μπορούσε να ξαπλώσει καταγής και να μην ξυπνήσει ώσπου όλα πάλι να φαίνονταν όμορφα και καινούρια. Ήταν ανώφελο να περιπλανιέται έτσι, αξιοθρήνητος, περιμένοντας για πράγματα που δεν επρόκειτο να συμβούν. Τι όμορφο που θα 'ταν, λογουχάρη, αν ξέσπαγε ένας πόλεμος και πλήθος στρατιώτες ξεπρόβαλαν απ' το δρόμο πάνω στ' άλογά τους... ή αν έπιανε κάπου φωτιά κάποιο σπίτι... ή αν γινόταν κατακλυσμός. Α, τέτοια πράγματα γίνονταν μόνο στα εικονογραφημένα βιβλία. Στην πραγματική ζωή, ποτέ δεν καταφέρνεις να τα δεις, ίσως και να μην υπάρχουν καν.
Herman Hesse, "Ροσάλντε", Καστανιώτης 1983 (μετάφραση Φώντας Κονδύλης)
Κατσούφης, έψαχνε ολόγυρα το έδαφος, κλωτσούσε τα χαλίκια με τις μύτες των παπουτσιών του, παραμέρισε ένα γκρίζο γυμνοσάλιαγκα και τον έστειλε να χωθεί στο υγρό χορτάρι. Τίποτα δεν του μιλούσε, μήτε πουλί, μήτε πεταλούδα, τίποτα δεν του χαμογελούσε κι ούτε μπορούσε να του φαιδρύνει τη διάθεση. Τα πάντα σώπαιναν, όλα έμοιαζαν μονότονα και θλιβερά. Δοκίμασε ένα μικρό φραγκόσυκο απ' την πρώτη φραγκοσυκιά που προσπέρασε. Ήτανε κρύο κι είχε γεύση στυφή. Τι ωραίο που θα 'ταν, σκέφτηκε, να μπορούσε να ξαπλώσει καταγής και να μην ξυπνήσει ώσπου όλα πάλι να φαίνονταν όμορφα και καινούρια. Ήταν ανώφελο να περιπλανιέται έτσι, αξιοθρήνητος, περιμένοντας για πράγματα που δεν επρόκειτο να συμβούν. Τι όμορφο που θα 'ταν, λογουχάρη, αν ξέσπαγε ένας πόλεμος και πλήθος στρατιώτες ξεπρόβαλαν απ' το δρόμο πάνω στ' άλογά τους... ή αν έπιανε κάπου φωτιά κάποιο σπίτι... ή αν γινόταν κατακλυσμός. Α, τέτοια πράγματα γίνονταν μόνο στα εικονογραφημένα βιβλία. Στην πραγματική ζωή, ποτέ δεν καταφέρνεις να τα δεις, ίσως και να μην υπάρχουν καν.
Herman Hesse, "Ροσάλντε", Καστανιώτης 1983 (μετάφραση Φώντας Κονδύλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου