Κυριακή 8 Απριλίου 2012

ότι ήμουνα σε μια γραμμή σιδηροδρομική

Εγώ δεν είδα οπτασίες και όνειρα. Άλλοι όμως είδαν ότι πετάγαν και ότι κολυμπάγαν. Εγώ δεν είδα τέτοια πράματα. Δηλαδή έβλεπα όνειρα, όμως κανονικά. Μια φορά είδα ένα όνειρο, όταν ήμουνα στη γυναίκα την πρώτη, επειδή είπαμε με κείνη δεν εκάναμε παιδιά. Ένα βράδυ εκεί, μαστούρης που ήμουνα, επήγα και έπεσα και είδα ένα όνειρο, ότι ήμουνα σε μια γραμμή σιδηροδρομική. Μεγάλη γραμμή, απέραντη, και πορπάταγα στα ξύλα μέσα στην γραμμή, και κει σάμπως να μου φανερώθηκε ένα γεροντάκι μ' ένα δισάκι στην πλάτη και μ' ένα μπαστούνι. Για άκου εδώ να δεις, εγώ είμαι ο Άγιος Αντώνιος που σου μιλάω. Κι απέ εξύπνησα. Την άλλη μέρα το πρωί εξύπνησα και μου είχαν πετάξει ένα παιδάκι στην πόρτα μου μπροστά. Το οποίο δεν το κράτησα. Το πήγαμε στο βρεφοκομείο. Και άλλη μια φορά είδα ένα κοπάδι αρνιά, πρόβατα. Το οποίο αυτό, από την Αμερική, αυτός ο Μάρκος ο Βαμβακάρης που σου συζητάω που είναι δικός μου, μου 'στειλε τότε προπολεμικά, όχι ο Μάρκος αλλά ο μπάρμπας μου ο Μορφίνης, μου 'στειλε πέντε χιλιάδες δραχμές. Και τώρα ονειρεύομαι διάφορα. Ε, όταν είναι κανένα καλό όνειρο το λέω της Βαγγελιώς της γυναίκας μου τώρα και συζητάμε τι θα κάνουμε, τι θα δείξουμε, τι θα μας βγάλει, τι θα δούμε. Βλέπω όνειρα ταχτικά κι ας είμαι μαστούρης τώρα. Φρέσκος. Κοιμάμαι στον ύπνο μου ήσυχα. Και άρρωστος που ήμουνα, ήσυχα κοιμόμουνα, δεν είχα νταραβέρια, δεν στενοχωριόμουνα. Όπως και τώρα. Διάφορα έχω δει στη ζωή μου, και καλά και κακά, αλλά που να τα θυμάμαι. Όνειρα.

Μάρκος Βαμβακάρης, "Αυτοβιόγραφία", Παπαζήσης 1978 (επιμέλεια Αγγελική Βέλλιου-Κάιλ)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου