ενώ το Τείχος παραμένει άφθαρτο

"Σύμφωνοι", είπε ο Αλέξανδρος, αλλά σαν να τον απασχολούσε κάτι άλλο. "Εκείνο το η ύλη δεν γίνεται εκ του μηδενός κ.λπ., όμως..."
"Αυτό κι αν είναι ιδεολόγημα, αγαπητέ Ταξιδιώτη, διότι το μηδέν δεν υφίσταται. Είναι σαν να προσπαθεί κανείς να αποδείξει ότι υπάρχει... η ανυπαρξία. Πρόκειται πολύ απλά για λεκτικό παράδοξο μεταφυσικής απόχρωσης. Η ύλη είναι δεδομένη και, φυσικά, δεν γεννήθηκε απ' το μηδέν ούτε απ' την ανυπαρξία. Ως εκ τούτου, λοιπόν, το Τείχος είναι δεδομένο. Έτσι, στο απώτερο, στο βαθύ μέλλον, όταν θα επιτευχθεί η τελειοποίησή του, τότε πιθανώς να τελειοποιηθεί και ο άνθρωπος, εννοώ η περίεργη ιδιομορφία της δικής του ύλης, η οποία διαγράφει έναν ακατανόητο κύκλο για να επανέλθει στην αρχική της μήτρα, ενώ το Τείχος παραμένει άφθαρτο. Και μόνο κατ' αυτήν την έννοια είναι απαραίτητη -και αναγκαία- η διαιώνισή του".
"Ο άνθρωπος, λοιπόν, υπάρχει στη Γη για να δημιουργεί τείχη;"

Μάκης Πανώριος, "Η σιωπή στο τέλος του δρόμου", Οξύ 2010