κάρβουνο αναμμένο

Μια μέρα μου φέρνει ένας σύντροφος ένα γράμμα απ' τη μάνα του Φιλίππη.
"Το 'χω άπ' τη Λαμπρή ψηλά μου", μου λέει. "Μου 'χε δώκει και ψια τραχανά, αλλά σάχνισε, τον πέταξα."
Έγραφε απ' όξω.

Φιλίππης Παπάς
Αχούρια - Πόβλα - Φιλιάτι
Γουμενίτσα - Αθήνα - Ελλάδα

Τα 'βαλε όλα η μαυρομάνα. Κάρβουνο αναμμένο νάειχα, καλύτερα θα το βάσταγα. Περβατώ παρακάτω, το αφήνω στα σκούπιρα. Γυρίζω το παίρω, δεν μου 'ρθε καλά. Ούτε ψηλά μου ήθελα να το κρατήσω. Ηύρα μια εκκλησιά και το άφηκα στον τόπο της.

Σωτήρης Δημητρίου, "Ν' ακούω καλά τ' όνομά σου", Κέδρος 1993