η τέχνη μπορεί να περιμένει

Τα χέρια σου μοιάζουν με πτερύγια χήνας. Λεπτές μεμβράνες συνδέουν τα δάχτυλα. Αργότερα τα δάχτυλα θα ελευθερωθούν. Θα βγουν νύχια. Θα μπορείς να σκαλίζεις ιερογλυφικά στα τοιχώματα του αμνιακού σάκου. Τα πρώτα σου ποιήματα. Τι κρίμα να μην τα θυμάσαι μετά. Ένα παιδί-θαύμα. Ένας ποιητής!
Ίσως ακόμα και μια νουβέλα να προλάβεις να γράψεις στους μήνες που απομένουν. Ίσως πάλι έχεις πιει υπερβολικά απ' αυτή την μπίρα που στέλνει η μάνα σου να στροβιλιστεί αφρίζοντας μεσ' απ' το λώρο. Υποστέλλεις τη σημαία.
Η τέχνη μπορεί να περιμένει.

Άρης Σφακιανάκης, "Δεν ήξερες... δεν ρώταγες", Κέδρος 1998