Θα 'θελε να μείνει κι άλλο στο κρεβάτι, όμως ένα από τα πιο θαυμαστά χαρακτηριστικά του μεσημεριανού ύπνου είναι ο τρόπος με τον οποίο τελειώνει: σαν να ξεκολλάνε απότομα πάγοι, σαν να χύνεται ένα ζεστό ρεύμα νερού στο κοιμισμένο σώμα. Επιπλέον, ο Σιγισμούνδος γνωρίζει ότι η κραυγή που έρχεται ανά τακτά διαστήματα από το δρομάκι σε λίγο θα γίνει αφόρητη και πως, αν θέλει να γλιτώσει απ' αυτήν, ο μόνος τρόπος είναι να καταλάβει τι σημαίνει (πράγμα που δεν είναι στο χέρι του) ή να φύγει μακριά αποκεί. Έτσι τραβάει το σεντόνι, κάτω από το οποίο ήταν γυμνός, και πετάγεται από το χαμηλό κρεβάτι.
André Pieyre de Mandiargues, "Το Περιθώριο", Μεταίχμιο 2004 (μετάφραση Γιώργος Ξενάριος)
André Pieyre de Mandiargues, "Το Περιθώριο", Μεταίχμιο 2004 (μετάφραση Γιώργος Ξενάριος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου