Αυτοκτόνησε με πολύ ήρεμο τρόπο. Φόρεσε μια ρόμπα, ένα ζευγάρι παντόφλες, έφτιαξε έναν ελληνικό καφέ μέτριο, τον ακούμπησε στο κομοδίνο δίπλα από το μαξιλάρι του, ακριβώς κάτω από το πορτατίφ, και κατέβασε όλα τα χάπια, ένα ένα, με μικρές γουλιές ελληνικού καφέ. Ξάπλωσε ανάσκελα πάνω από τις κουβέρτες, με τα πόδια του να εξέχουν από το κρεβάτι, έτσι ώστε να μην το λερώσει. Πρέπει να περίμενε σ' αυτή τη στάση μερικά λεπτά της ώρας και μετά να έκλεισε τα μάτια του και να αποκοιμήθηκε.
Όταν τον βρήκαν οι καλεσμένοι του πρέπει να ήταν πάνω από τρεις ώρες πεθαμένος. Μπροστά στα κλειστά του μάτια η τηλεόραση έπαιζε ένα ντοκιμαντέρ για την Αφρική. Το περίεργο ήταν ότι η γάτα των διπλανών είχε πηδήξει στο μπαλκόνι του, είχε χωθεί κάτω από τα παντζούρια του δωματίου που δεν ήταν καλά κλεισμένα και είχε ξαπλώσει πάνω στην κοιλιά του και κοιμόταν. Η γάτα γουργούριζε από ευχαρίστηση μέσα στον ύπνο της και ακουγόταν σαν να γουργουρίζει η κοιλιά του.
Οι καλεσμένοι του χτυπούσαν πολλή ώρα το κουδούνι του, ανησύχησαν που δεν τους άνοιγε και χτύπησαν στους γείτονες. Οι γείτονες τους είπαν ότι τον είχαν δει να μπαίνει στο διαμέρισμά του κρατώντας στα χέρια του σακούλες με ψώνια και κρασιά και μάλιστα τον είχαν ρωτήσει αν το βράδυ είχε καλεσμένους. εκείνος τους είπε πως ναι, είχε, και μάλιστα τους είπε να μην ανησυχούν για τη φασαρία, γιατί δεν είχε σκοπό να βάλει μουσική γι' αυτούς τους μαλάκες ούτε να ανοίξει καμία έντονη συζήτηση μαζί τους, γιατί έτσι κι αλλιώς, τους είπε, είναι κάτι ζώα, κάτι απίστευτοι μαλάκες, στους οποίους απλώς είχε μια υποχρέωση.
Τους είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που μίλησε για τους καλεσμένους του, αυτός, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, αλλά δεν έδωσαν πολλή σημασία, γιατί είπαν μέσα τους, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Λένα Κιτσοπούλου, "Νυχτερίδες", Κέδρος 2006
Όταν τον βρήκαν οι καλεσμένοι του πρέπει να ήταν πάνω από τρεις ώρες πεθαμένος. Μπροστά στα κλειστά του μάτια η τηλεόραση έπαιζε ένα ντοκιμαντέρ για την Αφρική. Το περίεργο ήταν ότι η γάτα των διπλανών είχε πηδήξει στο μπαλκόνι του, είχε χωθεί κάτω από τα παντζούρια του δωματίου που δεν ήταν καλά κλεισμένα και είχε ξαπλώσει πάνω στην κοιλιά του και κοιμόταν. Η γάτα γουργούριζε από ευχαρίστηση μέσα στον ύπνο της και ακουγόταν σαν να γουργουρίζει η κοιλιά του.
Οι καλεσμένοι του χτυπούσαν πολλή ώρα το κουδούνι του, ανησύχησαν που δεν τους άνοιγε και χτύπησαν στους γείτονες. Οι γείτονες τους είπαν ότι τον είχαν δει να μπαίνει στο διαμέρισμά του κρατώντας στα χέρια του σακούλες με ψώνια και κρασιά και μάλιστα τον είχαν ρωτήσει αν το βράδυ είχε καλεσμένους. εκείνος τους είπε πως ναι, είχε, και μάλιστα τους είπε να μην ανησυχούν για τη φασαρία, γιατί δεν είχε σκοπό να βάλει μουσική γι' αυτούς τους μαλάκες ούτε να ανοίξει καμία έντονη συζήτηση μαζί τους, γιατί έτσι κι αλλιώς, τους είπε, είναι κάτι ζώα, κάτι απίστευτοι μαλάκες, στους οποίους απλώς είχε μια υποχρέωση.
Τους είχε κάνει εντύπωση ο τρόπος που μίλησε για τους καλεσμένους του, αυτός, ένας ευγενέστατος άνθρωπος, αλλά δεν έδωσαν πολλή σημασία, γιατί είπαν μέσα τους, άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου.
Λένα Κιτσοπούλου, "Νυχτερίδες", Κέδρος 2006
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου