συνέχισε να ρωτάς

Ανάμεσα στον ύπνο και στον ξύπνο, ένα ζευγάρι αμυγδαλωτά μάτια λοξά προς τα πάνω στις γωνίες, έπλευσαν στην επιφάνεια του συνειδητού του Λη Σου. Σαν αντανάκλαση στο νερό τον καλούσαν, μακρινά αλλά προκλητικά. Αναστέναξε. Η σύζυγός του από απέναντι σήκωσε πάλι τα μάτια. Η Κυρία Τσαν γνώριζε καλά τον άντρα της. Το πρόβλημα με τον Λη Σου ήταν ότι δεν συγκεντρωνόταν. Είχε δώσει τις Αυτοκρατορικές εξετάσεις αλλά δεν κατάφερε να περάσει. Μετά δοκίμασε τη ζωγραφική όπου είχε δείξει κάποιο ταλέντο. Οι γονείς του που του είχαν αδυναμία, του είχαν δώσει ένα εργαστήρι σε ένα ήσυχο δρομάκι και το είχαν εξοπλίσει με όλα όσα χρειάζεται ένας ζωγράφος. Για ένα διάστημα ο Λη Σου πήγαινε εκεί κάθε μέρα αλλά δεν ζωγράφισε τίποτα άξιο λόγου. Τον περισσότερο καιρό τον σπαταλούσε παρέα με άλλους επίδοξους καλλιτέχνες και ποιητές που περίμεναν να τους χτυπήσει ο κεραυνός της έμπνευσης. Όταν τον παντρεύτηκε η Κυρία Τσαν ήξερε ότι δεν την ήθελαν για την ομορφιά ή την προίκα της. Τα προτερήματα που είχε, αυτά που έλειπαν από τον Λη Σου, την έκαναν το ιδανικό ταίρι για τον κληρονόμο της οικογενειακής επιχείρησης. Παντρεύτηκε δίχως αυταπάτες αλλά αιχμαλωτίστηκε από την ομορφιά και τη γοητεία του Λη Σου και σύντομα κατέληξε να τον αγαπά με πάθος.
Συχνά όταν η Νταντά της χτένιζε τα μαλλιά πριν πέσει στο κρεβάτι η Κυρία Τσαν τη ρωτούσε, «Νταντά ήμουν καλή σύζυγος;»
Η γριά υπηρέτρια που είχε πάρει μαζί της όταν ήρθε νύφη σούφρωσε τα χείλη και μουρμούρισε κάτι ακατάληπτο.
«Νταντά;»
«Συνέχισε να ρωτάς» απαντούσε η γριά χωρίς να χάνει το ρυθμό της.

Michael David Kwan, «Κίνα-Ιαπωνία, Εξωτικές Ιστορίες», Terra Nova 2004 (μετάφραση Θεοπίστη Καβακοπούλου)