οι Σαίξπηρ, οι Φόκνερ, οι Γέιτς

Για τους συγγραφείς ισχύει η πυραμίδα που βλέπουμε σε όλους τους τομείς του ανθρώπινου ταλέντου και της ανθρώπινης δημιουργικότητας. Στη βάση είναι οι κακοί. Από πάνω είναι μια ομάδα κατά τι μικρότερη αλλά παρ' όλα αυτά επίσης μεγάλη και ανοιχτή: είναι οι επαρκείς συγγραφείς. Μπορείτε επίσης να τους βρείτε στο προσωπικό της τοπικής εφημερίδας σας, στα ράφια του βιβλιοπωλείου της γειτονιάς σας και σε απαγγελίες ποίησης σε ανοιχτές ποιητικές βραδιές. Είναι τύποι που κάπως καταλαβαίνουν ότι, αν και μια λεσβία μπορεί να είναι οργισμένη, τα στήθια της θα παραμείνουν στήθια.
Το επόμενο επίπεδο είναι πολύ μικρότερο. Είναι οι αληθινά καλοί συγγραφείς. Κι από πάνω τους, πάνω από σχεδόν όλους εμάς, είναι οι Σαίξπηρ, οι Φόκνερ, οι Γέιτς, οι Μπέρναρντ Σο και οι Γιουντόρες Γουέλτι. Είναι μεγαλοφυΐες, θεϊκές συμπτώσεις, προικισμένοι κατά τρόπο που το να τον κατανοήσουμε, είναι πέρα από τις ικανότητές μας. Διάβολε, οι περισσότερες μεγαλοφυΐες δεν μπορούν να κατανοήσουν οι ίδιοι τον εαυτό τους και πολλοί ζουν μια άθλια ζωή (τουλάχιστον σε κάποιο επίπεδο) συνειδητοποιώντας ότι δεν είναι παρά τυχερά τέρατα, η πνευματική εκδοχή μοντέλων μόδας που έτυχε να γεννηθούν με σωστά ζυγωματικά και με στήθη που ταιριάζουν στο πρότυπο μιας εποχής.

Stephen King, "Περί Συγγραφής", Bell 2006 (μετάφραση Μιχάλης Μακρόπουλος)