φιλοσοφικό

Μόνο οι μεγάλες πολιτείες μπορούν να παρουσιάσουν στην φαινομενολογική πνευματικότητα τις ουσιώδεις πτυχές των χρονικών και α-πιθανολογικών συγκυριών. Ο φιλόσοφος, που κάπου κάπου επιβιβάζεται στην ταπεινή και εργαλειώδη ανυπαρξία ενός λεωφορείου S, μπορεί να αντιληφθεί εκεί μέσα, με τη διαύγεια του κωνοειδούς οφθαλμού του, τις φευγαλέες και αποχρωματισμένες όψεις μιας ασεβούς συνείδησης, που κατατρύχεται απ' το μακρύ λαιμό της ματαιοδοξίας και το κορδόνι της άγνοιας. Αυτή η χωρίς πραγματική εντελέχεια ύλη ρίχνεται πολλές φορές στην κατηγορική επιτακτικότητα της ζωικής και αντεγκλητικής ορμής της ενάντια στη νεο-μπερκλεϊανή α-πραγματικότητα ενός σωματικού μηχανισμού απαλλαγμένου συνείδησης. Κατά συνέπεια, αυτή η ηθική στάση παρασύρει τον πιο ασυνείδητο απ' τους δυο προς ένα κενό διάστημα, όπου αποσυντίθεται στα πρωταρχικά και αγκυλωτά του στοιχεία.
Η φιλοσοφική έρευνα συνεχίζεται φυσιολογικά μέσω της τυχαίας αλλ' αναγωγικής συνάντησης του ιδίου όντος, συνοδευόμενου απ' το α-στοιχειώδες και ραπτικό του όμοιο, που το συμβουλεύει να μεταθέσει -μέχρι τελικής συμπτώσεως απόψεων- την έννοια του κουμπιού του παλτού του που, από κοινωνιολογικής απόψεως, είναι πολύ χαμηλά τοποθετημένο.

Raymond Queneau, "Ασκήσεις Ύφους", Ύψιλον 1984 (μετάφραση Αχιλλέας Κυριακίδης)