επανάλαβε!

Μετά θυμάμαι πως κάναμε έρωτα. Πώς κάναμε έρωτα. Έμπαινε μέσα μου διακοπτόμενα, σχεδόν εκβιαστικά. Στιγμές σαν λάμες στερέωσης. Για την επόμενη διάσπαση. Την προδιαγεγραμμένη. Στα διαλείμματα, λέξεις δυο-τρεις.

-"Τσιγάρο;".

-"Ναι, ευχαριστώ".

-"..."

-"Βαρύ είναι".

(Στριφογυρνά στην πολυθρόνα του γραφείου. Η κάφτρα πλησιάζει το δάχτυλο, με το άλλο κατσαρώνει τα ιδρωμένα της μαλλιά και μουρμουρίζει ακατάληπτους στίχους. Δίπλα οι φωτογραφίες αποφοίτησης από το Πάντειο και από την πρώτη μέρα στην κοινή τους δουλειά. Αυτός κόβει βόλτες στο διάδρομο. Υποτεθείσθω ότι είναι ανέμελος. Υποτεθείσθω ότι κινείται μπρος-πίσω εμμονικά σχεδόν παίζοντας με τις μπούκλες της.)

Αυτές οι φωτογραφίες... Αυτός... και ο Καντ, και ο Χάιντεγκερ, και ο Χαίντερλιν δίπλα στον Σέλινγκ., σε ένα χωροχρόνο συμπαγή και αδιαίρετο... Πως να το πω; Πως να το εξηγήσω; Δυο-τρεις λέξεις, έχω. Όχι παραπάνω.

("Εγώ γύρισα για...").

"Άκου με".

False!

Επανάλαβε!

Μαίρη Κλιγκάτση, ("Καραμέλα Παρακαλώ"), "10+1 Διηγήματα για την Ελληνική Κρίση", Βακχικόν 2012