ό,τι κι αν κάνω γίνεται λάσπη

Πάνω σε κόκκινα τριαντάφυλλα πέφτει η βροχή
κι οι σταγόνες είναι μεγάλες - πέφτουν συχνά.
Για να σώσω τα λουλούδια βγάζω τα πέταλα
τα τοποθετώ με πολλή φροντίδα μέσα στις τσέπες μου
και με το 'να μου χέρι σφίγγω δυνατά τ' αγκαθωτά κοτσάνια
με το άλλο θωπεύω τ' αγκάθια γιατί σχίζουν το δέρμα.
Το χέρι καλά πληγωμένο σου τείνω.
Δεν το κοιτάς, προφασίζεσαι πως βρίσκεσαι μακριά.
Αποσύρω το χέρι.
Το κρύβω στην τσέπη,
όξω παντού είναι λάσπη
κι ο κόσμος γελάει θωρώντας τα μαδημένα κοτσάνια.
Δεν ξέρει πως πάνω στα πέταλα τώρα στάζει αίμα.

Ω ό,τι κι αν κάνω γίνεται λάσπη.

Νικόλαος Κάλας, "Οδός Νικήτα Ράντου", Ίκαρος 1977