Κυριακή 21 Απριλίου 2013

εξαιτίας της αχόρταγης τρέλας

Μην ξεχνάτε ότι ήμουν ένας άνθρωπος που έπρεπε να ξεσπάσει κάπου, οπουδήποτε, τη συσσωρευμένη από καιρό οργή του. Μιας λοιπόν και δεν είχα τίποτα άλλο, παρά μονάχα αυτό το ανόητο παιχνίδι ενάντια στον ίδιο μου τον εαυτό, η λύσσα μου όλη, η μανία μου για εκδίκηση, διοχετεύτηκε σ' αυτό. Κάτι μέσα μου ήθελε να βρει το δίκιο του. Αλλά δεν είχα τίποτα άλλο έξω από το άλλο μισό του εαυτού μου, για να εξεγερθώ εναντίον του. Παίζοντας λοιπόν ένιωθα έναν ερεθισμό και μια διέγερση που άγγιζαν τα όρια της μανίας. Στις αρχές μπορούσα ακόμα να σκέφτομαι με ηρεμία και σύνεση, έκανα διαλείμματα ανάμεσα στις παρτίδες, για να ξεκουράζομαι. Γρήγορα όμως τα τεντωμένα νεύρα μου δε μου επέτρεπαν πια να περιμένω. Αμέσως μόλις το λευκό μου Εγώ έκανε κάποια κίνηση, το μαύρο του απαντούσε με πυρετώδη βιάση. Δεν προλάβαινα να τελειώσω μια παρτίδα, και αυτοστιγμεί ξεκινούσα την επόμενη, μιας και πάντα ο μισός μου εαυτός βρισκόταν νικημένος και ζητούσε από τον άλλο μισό τη ρεβάνς. Δεν μπορώ ούτε κατά προσέγγιση να υπολογίσω πόσες παρτίδες έπαιξα κατ' αυτόν τον τρόπο, εξαιτίας της αχόρταγης τρέλας που με δυνάστευε, κατά τη διάρκεια των τελευταίων εκείνων μηνών στο κελί μου - ίσως χίλιες, ίσως περισσότερες. Ήταν μια μανία ενάντια στην οποία δεν μπορούσα να αμυνθώ. Από το πρωί μέχρι το βράδυ δεν σκεφτόμουν άλλο τίποτα παρά στρατιώτες, πύργους, βασιλιάδες και αξιωματικούς και Α και Β και Γ και ματ και ροκέ. Όλη μου η ύπαρξη, όλες μου οι αισθήσεις συγκεντρώνονταν στα τετραγωνάκια της σκακιέρας. Η χαρά του παιχνιδιού είχε σταδιακά μετατραπεί σε μανία, η μανία σε εμμονή, η εμμονή σε μια φρενιτιώδη λύσσα, που δεν τυραννούσε μονάχα τις ώρες του ξύπνιου μου, αλλά γρήγορα άρχισε να εξουσιάζει και τον ύπνο μου. Δεν μπορούσα πια να σκεφτώ τίποτα έξω από το σκάκι, τις κινήσεις των πιονιών του, τα στρατηγικά του προβλήματα. Μερικές φορές ξυπνούσα με το μέτωπο μουσκεμένο στον ιδρώτα και συνειδητοποιούσα ότι άθελά μου είχα συνεχίσει το παιχνίδι και στον ύπνο μου. Αλλά κι όταν ονειρευόμουν ανθρώπους, τους έβλεπα να κινούνται με τον τρόπο των αξιωματικών και των πύργων, ή με τον χαρακτηριστικό τρόπο των αλόγων.

Stefan Sweig, "Σκακιστική Νουβέλα", Άγρα 1991 (μετάφραση Μαρία Αγγελίδου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου