θα πρέπει να έρχεσαι συνέχεια

Ο Κυριάκος τον ρωτούσε διάφορα για την προέλευση κάθε εικόνας, στο πλαίσιο της άτυπης νοητικής εκγύμνασης που είχε αναλάβει, αλλά και της δικής μου ενημέρωσης. Αυτό θα πρέπει να είχε επαναληφθεί πολλές φορές στο παρελθόν, γιατί όπου ο Δημήτρης Λέτσιος κόμπιαζε ή έδειχνε να μην μπορεί να ανασύρει εύκολα από τη μνήμη του το ιστορικό κάποιας φωτογραφίας, εκείνος του θύμιζε όσα του είχε πει παλιότερα. Στις περιπτώσεις που απεικονίζονταν άνθρωποι ή ανθρώπινη δραστηριότητα, ρωτούσα κι εγώ να μάθω τι είχε συμβεί λίγο πριν τη λήψη ή και αμέσως μετά. Τότε, χαμογελώντας μου διηγείτο πότε, που και κάτω από ποιες συνθήκες τράβηξε τη φωτογραφία, με τόση όρεξη, ώστε έφτανε σε σημείο να βαριανασαίνει. Κάποια στιγμή γύρισε και μου είπε: «Πίσω από κάθε φωτογραφία κρύβεται μια ιστορία». «Πόσο θα ήθελα να τις ακούσω αυτές τις ιστορίες!» απάντησα ενθουσιασμένη. Αυτόματα σοβάρεψε και με κοίταξε αυστηρά στα μάτια. «Πρόσεξε τι λες!» «Αλήθεια λέω…» ψέλλισα απορώντας για την αλλαγή στο ύφος του. «Αν θέλεις να μάθεις ιστορίες, θα πρέπει να έρχεσαι να τις ακούς» συνέχισε. «Εννοείται» απάντησα. «Ναι, αλλά πρέπει να είσαι σίγουρη γι’ αυτό. Αν πεις ότι θα έρχεσαι, θα πρέπει να έρχεσαι συνέχεια, όχι να έρθεις μια φορά και μετά να εξαφανιστείς. Είναι όρος. Αν δεν τον δεχτείς, δεν πρόκειται να ξεκινήσω να μιλάω» εξήγησε στον ίδιο αυστηρό τόνο.

Νατάσα Καρακατσάνη (Συλλογικό), «Πρόσωπα της Ανακασιάς Βόλου», Κέντρο Πολιτισμού και Κοινωνικής Παρέμβασης «Ιωλκός» 2013