ευτυχέστατο φεγγάρι

Λαμπροφόρο μου φεγγάρι,
ποίον ήλιον αντικρίζεις
και με φως πολύ και χάρη
τώρ' αστράφτεις και φωτίζεις;
Τάχα, λέγεις, δεν ευρίσκω
πόθεν έρχεται κι εμπαίνει
στον ολόφωτό σου δίσκο
τούτ' η λάμψη σου η ξένη;
Της αγάπης μου το κάλλος
απ' την γην εις τον αιθέρα
φως λαμπρό, σαν ήλιος άλλος,
στη δική σου ρίχνει σφαίρα.
Ευτυχέστατο φεγγάρι,
εις τον κύκλον όπου τρέχεις,
θαυμαστήν απόψε χάρη
αξιώθηκες να έχεις.
Μα τ' αυτόν τον ήλιον σου,
σε φθονώ τη αληθεία
στον καλόν αντικρισμόν σου
και στη νέα συζυγία.

Αθανάσιος Χριστόπουλος, "Λυρικά", Εστία 2006