ξυπνάω πολύ πρωί

Ξυπνάω πολύ πρωί, μπορώ με το βήχα μου να σκίσω την παρθενιά της σιγής. Εκείνη τη στιγμή ο Θεός περπατάει ξυπόλητος στα χωράφια. Όμως η μέρα αργεί να περάσει, εγώ γίνομαι ένας στεγνός έμπορος και λογαριάζω τα εισοδήματα. Όταν έρχεται μια κρίση, όσοι έχουν χτήματα είναι ευτυχείς. Το χειμώνα θα ξανακατέβω τα σκαλιά των πολύχρωμων υπογείων, φορώντας το πιο μυστηριώδες μου ύφος. Οι τιμές των κρασιών θα 'χουν υψωθεί τρομακτικά, μα δεν θα παίζει ρόλο. Οι χορεύτριες θα μου κάνουν μια γκριμάτσα καθώς, μπροστά από το τραπεζάκι μου, θα σηκώνουν το πόδι τους, χορεύοντας χορούς εξαντρίκ.

Γιώργος Β. Μακρής, "Γραπτά", Εστία 1986