Κυριακή 29 Ιουνίου 2014

αιχμαλώτισα την επιδημία με μια απόχη για πεταλούδες

Το σημερινό πρωινό είναι άλλο ένα πρωινό, τα λουλούδια έχουν ανοίξει ξανά τα πέταλά τους, οι άντρες γυρνούν στο πλάι για να δουν ποια γυναίκα έχουν παντρευτεί, όλα είναι έτοιμα να ξεκινήσουν από την αρχή. Γιατί πρέπει να είναι αιχμάλωτος του παρελθόντος μέσα από τα λόγια ενός νεκρού ανθρώπου; Γιατί πρέπει να αναπαράγω αυτές τις συζητήσεις με τόση σχολαστικότητα, δίχως να επιτρέπω ούτε σε ένα χαμένο κόμμα να αλλοιώσει το ρυθμό των φωνών μας; Θέλω να μιλήσω σε ανθρώπους μες σε καπηλειά και λεωφορεία κι έπειτα να μην θυμάμαι τίποτα. Κι εσύ, Κατρίν Τεκακουίθα, που φλέγεσαι καθισμένη στο δικό σου παράπηγμα του χρόνου, σε ευχαριστεί που γδύνω τον εαυτό μου με τόση σκληρότητα; Φοβάμαι ότι έχεις πάνω σου τη μυρωδιά της Επιδημίας. Η μακριά καλύβα που στο πάτωμά της κάθεσαι σταυροπόδι κάθε μέρα έχει τη μυρωδιά της Επιδημίας. Γιατί είναι τόσο δύσκολη η έρευνά μου; Γιατί δεν μπορώ να απομνημονεύσω στατιστικές του μπέιζμπολ όπως ο Πρωθυπουργός; Γιατί οι στατιστικές του μπέιζμπολ έχουν τη μυρωδιά της Επιδημίας; Το γραφείο μου μυρίζει! Το 1660 μυρίζει! Οι Ινδιάνοι πεθαίνουν! Τα μονοπάτια μυρίζουν! Ρίχνουν άσφαλτο πάνω απ' τα μονοπάτια, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Σώστε τους Ινδιάνους! Σερβίρετέ τους τις καρδιές των ιησουιτών! Αιχμαλώτισα την Επιδημία με μια απόχη για πεταλούδες. Ήθελα απλώς να πηδήξω μια αγία, όπως πρότεινε ο Φ. Δεν ξέρω γιατί μου φάνηκε τόσο καλή ιδέα. Καλά καλά δεν την κατανοώ, αλλά φαινόταν το τελευταίο πράγμα που μου είχε απομείνει να κάνω. Κάθομαι εδώ και ερωτοτροπώ με την έρευνα, αυτή είναι η μόνη ταχυδακτυλουργία που μπορώ να κάνω, περιμένοντας τα αγάλματα να κινηθούν - και τι μου συμβαίνει; Έχω δηλητηριάσει τον αέρα, έχω χάσει τις στύσεις μου.

Leonard Cohen, "Υπέροχοι Απόκληροι", Κέδρος 2012 (μετάφραση Αλέξης Καλοφωλιάς)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου