σε κανένα βιβλίο

Πώς ξαφνικά άρχισε να γράφει καλά μυθιστορήματα, έχοντας γράψει επί μακρόν και με τόση επιμονή μέτρια, αν και τεχνικώς αψεγάδιαστα έργα; Γιατί έρχεται μια στιγμή στη ζωή του, όπου δεν μπορεί πλέον ν' αποτύχει σε κανένα βιβλίο ενώ δεν είχε καταφέρει μέχρι τότε να πετύχει ούτε σε ένα; Σ' αυτή την ερώτηση, όπως σε όλα τα ιστορικά φαινόμενα, ο Σωκράτης (ο μόνος μάγος ικανός να απαντήσει σε τέτοια ερωτήματα), θα είχε σίγουρα ανταποκριθεί με κάποιο μύθο: "Αυτό συμβαίνει, ω Μένων, διότι η ψυχή μας είναι σαν ένα πολύ ψηλό κτήριο, όπου ο αρχιτέκτων, έχοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στην πρόοδο, θα είχε παραλείψει να βάλει σκάλες και όπου ο ανελκυστήρας ξαφνικά θα σταματούσε να λειτουργεί." (Φανταστείτε, Χόρχε, μια γενική ακινητοποίηση των ανελκυστήρων στη Νέα Υόρκη! Τι ωραίο θέαμα για τον Κάφκα αυτή η απεργία όλων των λιφτιέρηδων μιας μεγαλουπόλεως, το ανέκδοτο κεφάλαιο που θα μπορούσε να προσθέσει στην Αμερική.) Υπάρχουν αλήθειες καταχωνιασμένες στα έγκατα του εαυτού μας, τις οποίες αντιλαμβανόμαστε κάποτε σαν αστραποβόλημα, χωρίς να μπορούμε να τις συλλάβουμε, να τις πιάσουμε με τα δυο μας χέρια, για να γίνουν δικές μας.

Claude-Edmonde Magny, "Η Προϋπόθεση της Γραφής", Όλκος 2001 (μετάφραση Τερέζα Πεσμαζόγλου)