επειδή η θρησκεία προσεταιρίζεται τους καλύτερους επιβήτορες

Πες μου, σε παρακαλώ, από ποιο μοναστήρι έρχεσαι; Ορκίζομαι στο Θεό ότι έχεις απαλό δέρμα. Καλό βόσκημα θα κάνεις εκεί. Δεν μοιάζεις με φάντασμα ούτε και με κάποιον που τελεί σε δοκιμασία μετάνοιας. Είσαι σίγουρα ένας βαθμοφόρος - ένας σκευοφύλακας ή κελάρης. Μα την ψυχή του πατέρα μου, θα έλεγα ότι έχεις αποφασιστικό λόγο στη διοίκηση του μοναστηριού. Όχι, δεν μπορείς να είσαι κανένας δόκιμος μοναχός ή φτωχός ερημίτης, αλλά ένας διορατικός και σοφός προϊστάμενος, καλοζωισμένος και δυνατός. Είθε ο Θεός να κάψει αυτόν που σε παρακίνησε να γίνεις καλόγερος. Θα ήσουν σπουδαίος κόκορας σε κοτέτσι. Εάν είχες τόση ελευθερία όση και ανδρισμό για να τρέχεις όπου σου αρέσει, θα είχες γεμίσει τον κόσμο απογόνους. Κρίμα που φοράς φελόνιο. Εάν ήμουν πάπας, όχι μόνο εσύ, αλλά κάθε στιβαρός άντρας, χειροτονημένος ή μη, θα είχε κι από μία σύζυγο. Ο κόσμος πάει προς εξαφάνιση επειδή η θρησκεία προσεταιρίζεται τους καλύτερους επιβήτορες και εμείς οι λαϊκοί είμαστε σκαρταδούρα. Τα ασθενικά δέντρα δίνουν ασθενικά φυτώρια. Αυτό κάνει τους γιους μας αδύναμους και ισχνούς, ανίκανους ν' αναπαραχθούν. Να γιατί οι γυναίκες μας δοκιμάζουν να ραντιστούν από τους κληρικούς, γιατί αυτοί εξοφλούν καλύτερα το χρέος τους προς την Αφροδίτη και κατά κανόνα όχι με κίβδηλο νόμισμα. Αλλά, προς Θεού, μη θυμώσεις, κύριε μου, με τ' αστεία μου - έχω ακούσει πολλές αλήθειες να λέγονται σαν χωρατά.

Geoffrey Chaucer, "Οι Ιστορίες του Καντέρμπερυ", Εκδόσεις Μελάνι 2014 (μετάφραση Δημοσθένης Κορδοπάτης)