Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

μέσα στα νοερά μας καλοκαίρια

Εκείνο το τριανταφυλλί κοχλίδι θα 'χει τρυπήσει τώρα με το τρίψε τρίψε του νερού πάνω στην αμμουδιά - ίσως και να 'χει γίνει θρύμματα κάτω από τη σκληρή πατούσα του διαβάτη, ανίδεου για το τι σημαίνει το τριανταφυλλί κοχλίδι στην τρυφερή θύμηση παιδιού κι ακόμα περισσότερο στο μεστωμένο στοχασμό του άντρα. Είναι και κοχλίδια που τ' απόριξε η θάλασσα σ' εκείνα τ' ακρογιάλια και τα 'σπρωξε μακριά, εκεί που το κυματάκι δεν έχει πια τη δύναμη να φτάσει μέσα στα νοερά μας καλοκαίρια.
Μέσα στα νοερά μας καλοκαίρια, ρέμπελα, ξυπόλητα, χαρούμενα παιδιά και αλητάκια σεργιανούνε στα σοκάκια και στ' αλάνια μιας μεγάλη πολιτείας, που απλώνεται τώρα πελώριο, πλαγιασμένο, σταχτί φάντασμα πάνω στ' αποκαΐδια της, σαν άχνα, σα διάφανος καπνός, κρυσταλλωμένος, που έχει πάρει τελειωτικά μέσα στο νου σου το σχήμα της και τη μορφή της, σε όλες τις λεπτομέρειες, σε όλο το μάκρος και το βάθος, κι αρχίζοντας απ' το μουράγιο ξεχωρίζεις, μέσ' από τις κρυσταλλωμένες αλλεπάλληλες διαφάνειες, το ένα πίσω από τ' άλλο, τα καλντερίμια και τους ντουσεμέδες με τ' αραδιασμένα σπίτια τους, και πέρα, πίσω, να λαμπυρίζουνε στον ήλιο πρασινάδες περβολιών με τα μαγκανοπήγαδα και τις τσαρδάκες.

Κοσμάς Πολίτης, "Στου Χατζηφράγκου", Εστία 1993

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου