Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2014

να μην ακούγεται το λαχάνιασμά του

Κατά ένα περίεργο τρόπο ούτε που σκέφτηκε να της μιλήσει, την άφησε να φύγει και πάλι την ακολούθησε με το νωχελικό βήμα του από απόσταση. Το βράδυ, όταν ξάπλωσε στα παραγεμισμένα πουπουλένια ζεστά παπλώματα, τη φαντάστηκε λίγο λίγο να γδύνεται, να στέκεται γυμνή στο χορτάρι και γυμνή να επιστρέφει στη σκηνή, όπου την περίμενε αυτός. Πίεζε το στόμα του στο μαξιλάρι για να μην ακούγεται το λαχάνιασμά του. Κύματα ηδονής και λαχτάρας τον διαπερνούσαν, τώρα πια ήταν δέσμιός τους, δεν μπορούσε να ξεφύγει πουθενά και σε καμία άλλη σκέψη.
Ευτυχώς ο πατέρας του στο χωριό πήγαινε νωρίς για ύπνο και έτσι πρόλαβε να εγκαταλείψει (από το παράθυρο) το δωμάτιό του τόσο έγκαιρα, που τους πρόλαβε ακόμα να κάθονται και να τραγουδούν γύρω από τη φωτιά που σιγόκαιγε. Δεν είχε την προστασία της φωτιάς, μόνο του σκοταδιού. Τα τσιμπήματα των κουνουπιών ήταν ανυπόφορα, δεν μπορούσε να τα διώξει μην τυχόν και τον ανακαλύψουν. Προσπαθούσε από μακριά, μέσα από τις κιθάρες και τις φωνές, να ξεχωρίσει τη δική της, προσπαθούσε να διακρίνει το πρόσωπό της, ανεπιτυχώς όμως, διότι το λυκόφως είχε σβήσει τις γραμμές όλων των προσώπων.

Ivan Klíma, "Ένα Ερωτικό Καλοκαίρι", Καστανιώτης 2009 (μετάφραση Σόνια Στάμου-Ντορνιάκοβα)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου