για μια στιγμή ένιωσαν συνένοχοι

Ήταν λίγο τρομαγμένος ο κακομοίρης και μάλλον η Σούζαν το πρόσεξε μέσα από τα γυαλιά ηλίου και την επιθυμία για παγωμένη Κόκα Κόλα, γιατί τον αγκάλιασε και φώναξε, χαμηλόφωνα, στο αυτί: "Στην αρένα του Άτσο, παλιάτσο!" και για μια στιγμή ένιωσαν συνένοχοι. Αφέθηκαν μαζί στο θέαμα έξω από την αρένα: στους απαραίτητους Αμερικάνους και Γάλλους ναύτες που έφταναν μεθυσμένοι ν' αγοράσουν εισιτήρια για να δουν τον Μανολέτε ή τον Ελ Κορδομπές. Στο τσούρμο των εξαθλιωμένων παιδιών που τους ακολουθούσαν φωνάζοντάς τους "μίστερ" και ζητώντας τους ό,τι να 'ναι, προσπαθώντας να τους πουλήσουν οτιδήποτε ή να τους κλέψουν το πορτοφόλι. Στα παλικάρια που έρχονταν με τις αρραβωνιαστικιές τους από το Σαν Ισίδρο ή το Μιραφλόρες, προτάσσοντας το σώμα τους για προστασία από το μπαλαμούτι των παλιόπαιδων και καπνίζοντας ταυτόχρονα πούρο που τους ανακατεύει το στομάχι και ψάχνοντας τη θέση τους με το εισιτήριο στο χέρι και χαιρετώντας έναν συμφοιτητή συνοδευόμενο από άλλο κορίτσι, πολύ ωραίο και απελευθερωμένο, γιατί θα καθίσουν στη μεριά του ήλιου, αυτή το τολμάει, δεν είναι από τις σιχαμένες που πάνε στη σκιά, θα πάω όταν πάρω το δίπλωμά μου, κερδίζω χρήματα για να 'χω τη δυνατότητα να πληρώνω σκιά, και μάλιστα στην πρώτη σειρά γιατί θα θριαμβεύσω στη ζωή. Όλοι εμείς θριαμβεύουμε στη ζωή, δεν θέλω μια χαζή της σκιάς αλλά τη γυναίκα μου, και έχω το δικαίωμα να την πάω όπου θέλω! Έτσι είμαι εγώ.

Alfredo Bryce Echenique, "Ένας Κόσμος για τον Τζούλιους", Scripta 2005 (μετάφραση Γιώργος Ρούβαλης)