οι κρυψίνοες

Είναι προφανές ότι εκείνα τα χρόνια, που δεν υπήρχε η σημερινή αφθονία και τυποποίηση, ούτε το κάπνισμα διατελούσε εν διωγμώ, κάθε πακέτο συνιστούσε διακριτικό ομοταξίας, ορισμό κοινού ενδιαφέροντος, απαρχή γνωριμίας, σύναψη σχέσεων, βαθμό συγγενείας σχεδόν. όπως και η εφημερίδα άλλωστε. Μόνο που το πακέτο δεν σηματοδοτούσε απλώς μια γευστική προτίμηση, αλλά κατέτασσε αυτομάτως τον κάτοχό του σε συγκεκριμένο σημείο της ταξικής όσο και της αισθητικής διαστρωμάτωσης.
Τα βιβλία μας επιβεβαίωναν ότι η αντανακλαστική κίνηση, μόλις καθίσεις να καταθέσεις τα τσιγάρα στο τραπέζι, όπως ο Άμουδσεν τη σημαία του φθάνοντας στον Νότιο Πόλο, ερμηνεύεται ως γενναιόδωρη διάταξη των δεδομένων σου επί τάπητος (σε κοινή θέα και κοινή χρήση), σαν να υπογράφεις αυτοβούλως δήλωση κοινωνικών φρονημάτων, να ομολογείς με παρρησία θρήσκευμα ζηλωτού σε ολομέλεια τροτσκιστών, ή να δηλώνεις άθεος ενώπιον ιεροεξεταστών, ενώ ταυτοχρόνως περιχαρακώνεις συμβολικά τον ελάχιστο ζωτικό σου χώρο, όπως ορίζει ο σκύλος την απαράβατη ζώνη του, όπως το κολεόπτερο αφήνει το στίγμα του στο άνθος που τρύγησε για να δηλώσει το τετελεσμένο της κυριότητάς του και να μην χρονοτριβήσουν τα άλλα στον στήμονα του κενού. Οι κρυψίνοες χρησιμοποιούσαν ως προκατάληψη τσιγαροθήκες και ταμπακιέρες.

Δημήτρης Καλοκύρης, "Σκυλιά στον Αέρα", Τόπος 2007