Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2015

ο αλλότριος λόγος

Ο αλλότριος λόγος, λοιπόν, έχει μια διπλή εκφραστικότητα: τη δική του, που είναι ακριβώς η αλλότρια, και την εκφραστικότητα του εκφωνήματος που περικλείει τον αλλότριο λόγο. Όλα αυτά μπορούν να συμβούν, πάνω απ' όλα, εκεί όπου ο αλλότριος λόγος (ακόμη κι αν είναι μια μόνο λέξη που αποκτά την αξία ενός ολόκληρου εκφωνήματος) παρατίθεται ρητά και διακρίνεται (μέσω εισαγωγικών): οι αντηχήσεις της εναλλαγής των λεκτικών υποκειμένων και των διαλογικών τους σχέσεων γίνονται αντιληπτές σε αυτήν την περίπτωση με σαφήνεια. Αλλά, επιπλέον, σε κάθε εκφώνημα, σε μια πιο προσεκτική εξέταση στο πλαίσιο των συγκεκριμένων συνθηκών της λεκτικής επικοινωνίας, μπορούμε να ανακαλύψουμε μια ολόκληρη σειρά αλλότριων λόγων, μισοκρυμμένων ή υπόρρητων και με διαφορετικό βαθμό αλλοτριότητας. Γι' αυτό ένα εκφώνημα φαίνεται αυλακωμένο από μακρινές και μόλις αντιληπτές αντηχήσεις των εναλλαγών των λεκτικών υποκειμένων, των διαλογικών αποχρώσεων και των πολύ αδυνατισμένων συνοριακών ιχνών των εκφωνημέτων που κατέληξαν να γίνουν διαπερατά για την εκφραστικότητα του δημιουργού.

Михаил Бахтин, "Το Πρόβλημα των Ειδών του Λόγου", Futura 2015 (μετάφραση Βασίλης Αλεξίου, Μανώλης Δαφέρμος)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου