e mare molto agitato

Από κάμποσες μέρες πυκνά σύννεφα είχαν μαζευτεί απάνω από τη Ρώμη, και βαριά βροχή ράπιζε τα τείχη της και τα ερείπιά της. Το πρωί διάβασα σε μια εφημερίδα ένα πολύ απαίσιο μετεωρολογικό δελτίο: cielo nuvolo, il vento forte e mare molto agitato. Προς το βράδυ η απειλή μεταβλήθηκε σε καταιγίδα, και η λυσσασμένη θάλασσα εξεσφενδόνιζε, απάνω από μια αχτίνα ενενήντα μιλίων, τις νοτερές οσμές της απάνω από τα τείχη της Ρώμης. Κι η πραγματική ρωμαϊκή θάλασσα, η κυματώδης Καμπάνια, τραγούδησε με όλες τις φωνές της θύελλας, σαν τον ωκεανό, και υπήρχαν στιγμές που φαινόταν πως οι ακίνητοι λόφοι της, τ' αρχαία της κύματα, που από καιρό είχαν εξατμιστεί από τον ήλιο, πήραν ξανά ζωή κι ορμούσαν κατ' απάνω στης πόλης τα τείχια. Ο ξεφρενιασμένος Άρης, ο δημιουργός αυτός του τρόμου και της θύελλας, πετούσε σαν ένα βέλος μέσα απ' την πλατιά της έκταση, τσάκιζε το κεφάλι κάθε χορταριού και το 'ριχνε στη γη, αναστέναζε και λαχάνιαζε, κι ακόντιζε βαριά φυσήματα αέρα μεσ' απ' τα κυπαρίσσια που γόγγυζαν και μοιρολογούσαν. Κάποτε κάποτε έπαιρνε κι εξεσφενδόνιζε τα πιο κοντινά αντικείμενα που συναντούσε το χέρι του. Τα κεραμίδια των σπιτιών ανατινάζονταν κάτω απ' την πνοή του, κι οι πέτρινοι τοίχοι μούγκριζαν, λες και μέσα σ' αυτές τις ίδιες τις πέτρες, ο φυλακισμένος αέρας αγωνιζόταν με λαχάνιασμα να ελευθερωθεί.

Леонид Андреев, "Το Ημερολόγιο του Σατανά", Ηριδανός 1998 (μετάφραση Τρικογλίδης)