Κυριακή 20 Μαρτίου 2016

βολιώτικα στραγάλια

Σημαίαις ξεδιπλώνονται, τα άλογα αφρίζουν,
η βράκαις κυματίζουνε, οι γάιδαροι γκαρίζουν,
Ατσίγγανοι, Τσιφούτηδες και Έλληνες πετειούνται,
τα φέσια κομματιάζονται και κατά γης κυλιούνται,
και στα κεφάλια δένονται μαντήλια και πετσέταις...
Να! του στρατού εφθάσανε η πρώταις μπαγιονέταις...
κι' ο Σούτσος μας επάτησε το σκλαβωμένο χώμα
με ένα Φαναριώτικο χαμόγελο στο στόμα,
και ο λεβέντης του καράς μασσά τα χαλινάρια,
κι' ανοίγεται βαθυά η γη στα πρώτα του ποδάρια.
Τα ζήτω τώρα αντηχούν απάνω στα ουράνια,
και δος του κατακέφαλα στους στρατηγούς στεφάνια,
εδώ κι' εκεί ωσάν βροχή κατρακυλούν λουλούδια,
φωναίς, πατήματα, βοή, ελευθεριάς τραγούδια,
αρχίζουν των παπάδων μας να τρέχουνε οι γλώσσαις,
ψαλμοί και Ευαγγέλια και προσφωνήσεις τόσαις.
Μια φούχτα άρπαξα κι' εγὼ Βολιώτικα στραγάλια,
και μονομιάς τα έρριξα σε στρατηγών κεφάλια.
Ακόμη έρχεται στρατός... πω! πω και τι θα γίνῃ!
Εις το κεφάλι κανενός το φέσι δεν θα μείνῃ.
Πώς θέλω το καπέλο μου να ρίξω στον αέρα!
μα πάλι αξεσκούφωτος να έλθω αυτού πέρα;

Γεώργιος Σουρής, "Λύσις", Διάνυσμα 2014

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου