το γνώριμο τοπίο

Σαν να προκαλούσε τον εαυτό του, σήκωσε πάλι το καπάκι και άρχισε, χωρίς να σκέφτεται, να ανακατεύει με το πιρούνι του το φαγητό του. Έσπασε το λεπτό περίβλημα του κρόκου, που ξεχύθηκε άφθονος στο ασπράδι: Ο Άνβαλντ σχημάτισε με το πιρούνι το γνώριμο τοπίο - ένα ολισθηρό ελικοειδές μονοπάτι μέσα στο βαθύ πράσινο του σπανακιού. Στήριξε το κεφάλι του στην άκρη του τραπεζιού, κατέβασε τα μουδιασμένα χέρια, και πριν τον πάρει ο ύπνος γύρισε πάλι στο τοπίο από τον πίνακα του Σούτιν. Κρατούσε το χέρι της Έρνα. Το άσπρο δέρμα του κοριτσιού ήταν σε έντονη αντίθεση με το μπλε χρώμα της σχολικής της ποδιάς. Ο άσπρος ναυτικός γιακάς σκέπαζε τους λεπτούς της ώμους. Περπατούσαν στο στενό μονοπάτι, στον σκοτεινό διάδρομο των δέντρων. Ακούμπησε το κεφάλι της στον ώμο του. Σταμάτησε και άρχισε να τη φιλάει. Κρατούσε στην αγκαλιά του τη Λέα Φριντλέντερ. Ένα λιβάδι... στα κοτσάνια των χόρτων γλιστρούσαν ζωύφια. Του ξεκούμπωσε γρήγορα τα ρούχα του. Η αδερφή Ντοροτέα από το ορφανοτροφείο να φωνάζει: "Πάλι χέστηκες, κοίτα να δεις πόσο ευχάριστο είναι να καθαρίζει κανείς τα σκατά σου". Καυτή άμμος να πέφτει στο σχισμένο δέρμα. Η καυτή άμμος της ερήμου να κατακάθεται στο πέτρινο δάπεδο. Στον ερειπωμένο τάφο να εισβάλλει ένας μαλλιαρός τράγος. Ίχνη από οπλές πάνω στην άμμο. Ο άνεμος μπάζει την άμμο από ακανόνιστες ρωγμές στους τοίχους. Από την οροφή πέφτουν μικροί, αεικίνητοι σκορπιοί. Τον κυκλώνουν και υψώνουν τις δηλητηριώδεις κοιλιές τους. Ο Έμπερχαρντ Μοκ πετάει στο πλάι το τουρμπάνι του. Τα φοβερά πλάσματα σκάνε κάτω από τα σανδάλια του. Δυο σκορπιοί που κανείς δεν τους έχει προσέξει χορεύουν στην κοιλιά του Άνβαλντ.
Κοιμισμένος, φώναζε και χτυπούσε την κοιλιά του. Από το κλειστό παράθυρο φαινόταν το λαμπερό φεγγάρι. Παραπατώντας, ο αστυνομικός πλησίασε το παράθυρο και το άνοιξε διάπλατα. Έριξε τα σκεπάσματα στο πάτωμα και ξάπλωσε λουσμένος στον ιδρώτα.
Η νύχτα στο Μπρεσλάου ήταν ανελέητη.

Marek Krajewski, "Το Σημάδι του Σκορπιού", Μεταίχμιο 2014 (μετάφραση Γωγώ Αρβανίτη)