τα λεξόπαιδα

Πολλές λέξεις μοιάζουν με παιδιά
που παίζουν στην αυλή.
Άλλοτε αθέλητα πέφτουν,
χτυπούν και λερώνουν
ή χωρίς να ευθύνονται
παραμορφώνονται
από κάποια μυστήρια Καλυψώ.
Άλλες μοιάζουν με φιδοπουκάμισα
κι ανοιξιάτικα σύννεφα.
Διαλύονται και μια
υποψία ενυπάρχει στο δάσος
ή στον ορίζοντα.
Ό,τι και να συμβαίνει τέλος,
φαίνεται η μοίρα των λέξεων
είναι τραγική,
όπως και των ανθρώπων, άλλωστε.

Β.Δ. Αναγνωστόπουλος, "Οι Λέξεις", Εργαστήριο Λόγου και Πολιτισμού, Βόλος 2016