έπεφτα, έπεφτα

...Βρέθηκα πάνω σ' ένα βαπόρι που πήγαινε στο Πορτ Σάιντ. Θα γύριζα ένα φιλμ στη Σαχάρα. Ήμουν διάσημος κι είχα πολλά λεφτά. Ήμουν ο μεγαλύτερος σκηνοθέτης του κόσμου. Μεγαλύτερος ακόμα κι από τον Σέργιο Αϊζενστάιν. Οι κριτικοί του "Βάνιτυ Φαίρ" και του "Εσκουάιρ" συμφωνούσαν μάλιστα στο ότι ήμουν μεγαλοφυΐα. Σουλατσέρνοντας πάνω στη γέφυρα, ξαναθυμόμουν εκείνον τον μαραθώνιο όπου είχα λάβει μέρος κάποτε κι αναρωτιόμουν τι να 'χαν γίνει όλα εκείνα τα αγόρια και τα κορίτσια, όταν ξαφνικά έφαγα μια κατακέφαλα και είδα τον ουρανό με τ' άστρα... Έπεφτα, έπεφτα...
Μόλις έπεσα στη θάλασσα, άρχισα να χτυπιέμαι σαν διάολος, γιατί φοβόμουν τους καρχαρίες. Κάτι με άγγιξε κι ούρλιαξα από τον τρόμο μου...

Horace McCoy, "Σκοτώνουν τα Άλογα όταν Γεράσουν", Μπογιάτης 1985 (μετάφραση Δην. Α. Ζορμπαλάς)