Πέμπτη 1 Ιουνίου 2017

γνώριζε όμως τους ηθοποιούς

-Είμαστε το Κομμουνιστικό Κόμμα Γαλλίας, είπε ο Γκασπάρ Μοράν, με τόνο περισσότερο απολογητικό παρά ανακριτικό.
Ο Μαύρος έγειρε πίσω στην καρέκλα, τράβηξε μια ρουφηξιά απ' το τσιγάρο του και κατόπιν το απομάκρυνε απ' το στόμα του, κρατώντας το με τεντωμένα δάχτυλα. Ο Μοράν, παραζαλισμένος, στύλωσε τα μάτια στον κύκλο που σχημάτιζε το στόμα κι απ' όπου έβγαιναν δαχτυλιδάκια καπνού.
-Θέτω το ταλέντο μου στη διάθεση εκείνων που ξέρουν να το εκτιμήσουν. Στο σημείο αυτό έσκυψε ελαφρά μπροστά κι έτριψε τον αντίχειρα με τον δείκτη του. Εξάλλου, πρόσθεσε μέσα από τα δαχτυλίδια του καπνού, δεν έχω ξαναπάει περιοδεία σ' αυτά τα μέρη. Ο Μοράν έκλεισε προς στιγμήν τα μάτια.
-Το γνωρίζετε το Κόμμα; τον ρώτησε.
Ο Μαύρος υπομειδίασε και κούνησε το χέρι του μπροστά στο πρόσωπό του με μια ακαθόριστη κίνηση, σαν να τον είχαν ρωτήσει για ένα θεατρικό έργο του οποίου αγνοούσε μεν τον συγγραφέα, γνώριζε όμως τους ηθοποιούς.
-Αλλά δεν είστε μέλος κάποιου άλλου κόμματος; ρώτησε ο Μοράν για να αποφύγει κάθε μελλοντική παρεξήγηση.
Ο Λαμερμούρ ξέσπασε σε γέλια. Κατόπιν είπε με σοβαρότητα:
-Είμαι καλλιτέχνης.
-Α, καλλιτέχνης...;

Michael Kleeberg, "Ο Κομμουνιστής της Μονμάρτρης", Άγρα 2017 (μεταφραση Βάνα Χατζάκη)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου