το απλανές βλέμμα

Ο δεύτερος λόγος καταδεικνύει πως μόνο η γνώση μπορεί να αμφισβητήσει τους νόμους της αγοράς. Πράγματι, οποιαδήποτε συναλλαγή εμπορικής φύσης βασίζεται αναπόφευκτα σε μια απώλεια και μια κτίση. Αν αγοράσω ένα πουκάμισο, αυτός που μου το πούλησε παίρνει τα λεφτά μου και χάνει το πουκάμισο, ενώ εγώ χάνω τα λεφτά μου αλλά κερδίζω το πουκάμισο. Στο σύμπαν όμως της διδασκαλίας κάθε μέρα συντελείται ένα μικρό θαύμα, σε οποιαδήποτε αίθουσα οποιασδήποτε χώρας εγώ μπορώ να διδάξω σ’ έναν φοιτητή τη Θεωρία της Σχετικότητας ή να διαβάσω μαζί του μια σελίδα της Οδύσσειας χωρίς να χάσω τις γνώσεις μου. Η διδασκαλία δίνει ζωή σε μια ενάρετη διεργασία στην οποία πλουτίζει όχι μόνον αυτός που παίρνει αλλά και αυτός που δίνει. Ένας αληθινός δάσκαλος ξέρει καλά πως το απλανές βλέμμα ενός φοιτητή ή το αίτημά του για αποσαφηνίσεις αποτελούν πάντα μια πολύτιμη ευκαιρία για να μάθει ο ίδιος κάτι καινούργιο.

Nuccio Ordine, "Η Χρησιμότητα των Άχρηστων Γνώσεων", Άγρα 2016 (μετάφραση Μαρία Σπυριδοπούλου)