έχουν κι αυτοί τις εποχές τους

Πρέπει να ξέρετε, αγαπητέ μου, ότι τις τελευταίες εβδομάδες ολοκλήρωσα μερικούς στίχους για την Πρώτη Πράξη, τους οποίους για την ώρα δεν θα τους κατέτασσα σ' αυτούς που θα περάσουν στην αιωνιότητα, αλλά με λίγη δουλειά ακόμη, και χάρη τη μουσική σας, θα ξεπηδήσουν στον κόσμο σαν άγγελοι χωρίς φτερά. Το θέμα ερεθίζει τη φαντασία μου με παράξενο τρόπο. Και είμαι ήδη πολύ περίεργος πού ακριβώς θα το φτάσω. Έχω ξεκινήσει... σχεδιάσει... μελετήσει... όλα τα άλλα είδη. Και, για να είμαι σύντομος, νιώθω ότι αναγγέλλεται μια νέα εποχή μέσα μου. Μπορεί ν' ακούγεται βέβαια τολμηρό, αλλά δεν είναι. Γιατί οι καπνοδοχοκαθαριστές, οι πλανόδιοι παγωτατζήδες και οι λοχίες έχουν κι αυτοί τις εποχές τους. Άνθρωποι σαν κι εμάς το αναγνωρίζουν αμέσως αυτό. Θεωρώ πολύ πιθανό πολύ σύντομα να κατέβω ή να ανέβω από τον φανταστικό κόσμο, τον οποίο τώρα απολαμβάνω, σε κάτι απόλυτα ρεαλιστικό. Τι θα λέγατε, για παράδειγμα, αν ασχολούμουν με την πολιτική κωμωδία; Αισθάνομαι ήδη ότι η λέξη "ρεαλιστικό" απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Γιατί μου φαίνεται ότι η πολιτική είναι ο μόνος φανταστικός κόσμος στον οποίο οι άνθρωποι μπορούν να δράσουν, παρόλο που δεν το παρατηρούν... Και από αυτό το σημείο θα πρέπει μάλλον να ξεκινήσω.

Arthur Schnitzler‎, "Απελευθέρωση", Τόπος 2010 (μετάφραση Μαρία Ρούσσου)