Ένας από τους Δόλους εκίνησε να πάει εις εν' άλλο χωριό. Εκεί στο δρόμο τον απανταίνει ένας αγνώριστος. "Γεια σου!" "Καλώς τον". Για πού;" "Για το τάδε μέρος". "Κι εγώ εκεί πάου. Πάμε μαζί". Τραβάν λοιπόν, πάνε, πάνε, ο άνθρωπος τον ακολουθούσε σα σαστισμένος, χωρίς να ξέρει και αυτός πού πήγαινε, αλλ' ούτε είχε το μυαλό του να μπορέσει να φύγει. Σάμπως να είχε μαγνήτη ο άλλος. Επέρασαν λόγγους, βουνά, εκεί περνούν και από 'να ερημοκλήσι. Κατά τη συνήθειά του έκαμε το σταυρό του και ήρθε κάπως στα σύγκαλά του. "Βρε πού πάου;" λέει. επήρε και μία πρέζα ταμπάκο, που είχε λησμονήσει να πάρει όλην την ώρα. Γυρίζει να ιδεί το σύντροφό του, πού να τον ιδεί; Άμα έκαμε το σταυρό του, τον έχασε από εμπρός του.
Νικόλας Γ. Πολίτης, "Οι Παραδόσεις του Ελληνικού Λαού", Το Βήμα 2015
Νικόλας Γ. Πολίτης, "Οι Παραδόσεις του Ελληνικού Λαού", Το Βήμα 2015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου