Παρασκευή 16 Φεβρουαρίου 2018

ας μην ξαφνιάζεται

Τον συνέλαβαν αμέσως, το σπίτι του ερευνήθηκε και το ημερολόγιό του μελετήθηκε. Σύντομα όλος ο κόσμος έμαθε ότι έγραφε τα εξής: "Πόσο θέλω να σκοτώσω κάποιον - αλλά κάποιον σημαντικό για να το γράψουν οι εφημερίδες".
Θα μπορούσε να διάλεγε τον Φίλιππο, το δούκα της Ορλεάνης, που βρισκόταν κι αυτός για επίσκεψη στη Γενεύη, όμως εκεί βρισκόταν ήδη η όμορφη Σίσσυ - η αυτοκράτειρα Ελισάβετ. Ήξερα ότι η Σίσσυ μετρούσε περισσότερο. Όπως ακριβώς έσυρα από τη μύτη τον αφοριστικό ιερέα μέχρι την πύλη όπου κάπνιζε ο Άντι, έτσι ακριβώς οδήγησα και τον Λουτσένι στην αυτοκράτειρα Ελισάβετ.
Εάν ο αναγνώστης προβληματίζεται που, ενώ συνήθως εμφανίζομαι ως ήρεμος παρατηρητής, ικανός για μια ισορροπημένη αφήγηση, είμαι παράλληλα ικανός να υποκινώ τόσο ποταπές πράξεις δίχως καθόλου τύψεις, ας μην ξαφνιάζεται. Οι δαίμονες διαθέτουν δύο φύσεις. Εν μέρει είμαστε πολιτισμένοι. Εκείνο που κατά κανόνα γίνεται λιγότερο εμφανές είναι πως υπέρτατος στόχος μας παραμένει η καταστροφή της ανθρωπότητας ως πρώτο βήμα για την ανατροπή του Θεού και ένα τέτοιο εγχείρημα απαιτεί να είσαι έτοιμος για όλα - μια ωραία έκφραση που την άκουσα πολλά χρόνια αργότερα από έναν ασήμαντο πελάτη που εργαζόταν σε κάποιο κινηματογραφικό συνεργείο.
Πάντως το άμεσο αποτέλεσμα της συγκεκριμένης πράξης ήταν εξαιρετικό. Θα αφήσω όμως την περιγραφή στον Μαρκ Τουέιν.

Norman Mailer, "Το Κάστρο στο Δάσος", Καστανιώτης 2007 (μετάφραση Ιλάειρα Διονυσοπούλου)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου