όπως το παιχνίδι ενός παιδιού

Σκέφτομαι πως κάθε ευτυχία στηρίζεται στη δύναμη να παίρνουμε το προσωπείο κάποιου άλλου εαυτού. Πως κάθε ευφρόσυνη ή δημιουργική ζωή είναι μια νέα γέννηση σαν κάτι όχι το ίδιο, κάτι που δεν έχει μνήμη και είναι φτιαγμένο μέσα σε μια στιγμή και ανανεώνεται ολοένα. Φορούμε ένα ζωγραφισμένο πρόσωπο, τερατώδες ή σοβαρό, για να μας κρύψει από τις φρίκες της Κρίσης, επινοούμε φανταστικά Σατουρνάλια όπου ξεχνιέται η πραγματικότητα, ένα παιχνίδι όπως το παιχνίδι ενός παιδιού όπου χάνεται η ατέλειωτη οδύνη της αυτοπραγμάτωσης. Ίσως όλα τα αμαρτήματα και όλη η ενέργεια του κόσμου να μην είναι τίποτε άλλο παρά η φυγή του από μια ατέρμονη εκτυφλωτική αχτίδα.

William Butler Yeats, "Ο Θάνατος του Συνγκ", Το Ροδακιό 1993 (μετάφραση Δημήτρης Χουλιαράκης)